Prawidło 5.2 – Zakres obowiązków Państwa portu
Cel: Umożliwienie każdemu Członkowi, w ramach niniejszej Konwencji, wypełnienia własnych obowiązków, odnoszących się do współpracy międzynarodowej oraz wdrażania i egzekwowania norm wyznaczonych w niniejszej Konwencji w odniesieniu do statków zagranicznych
Prawidło 5.2.1 – Inspekcje w porcie
1. Każdy zagraniczny statek wpływający, w ramach swoich zwykłych działań lub z przyczyn
operacyjnych do portu Członka, może podlegać inspekcji zgodnie z ustępem 4 w Artykule V w celu
dokonania rewizji zgodności z wymogami niniejszej Konwencji (włącznie z prawami marynarzy)
odnoszącymi się do warunków pracy i życia marynarzy znajdujących się na statku.
2. Każdy Członek zaakceptuje certyfikat pracy oraz deklarację zgodności wymagane na podstawie
Prawidła 5.1.3 jako dowód oparty na domniemaniu faktycznym zgodności z wymogami niniejszej
Konwencji (włącznie z prawami marynarzy). W związku z tym inspekcje w tych portach będą
ograniczone do sprawdzenia certyfikatu oraz deklaracji, z wyłączeniem okoliczności określonych w
Kodeksie.
3. Inspekcje w porcie będą przeprowadzane przez uprawnionych inspektorów zgodnie z
postanowieniami Kodeksu, a także zgodnie z innymi stosownym międzynarodowymi
porozumieniami, dotyczącymi inspekcji przeprowadzanych w ramach kontroli w Państwie portu na
terytorium Członka. Każda taka inspekcja będzie ograniczona do weryfikacji zgodności
kontrolowanej kwestii z odpowiednimi wymogami określonymi w Artykułach i Prawidłach niniejszej
Konwencji oraz wyłącznie w Części A Kodeksu.
4. Inspekcje, które mogą być przeprowadzane zgodnie z niniejszym Prawidłem będą oparte o
skuteczną inspekcję Państwa portu oraz system monitorujący w celu zagwarantowania, że warunki
pracy i życia marynarzy w porcie zainteresowanego Członka spełniają wymogi niniejszej Konwencji
(włącznie z prawami marynarzy).
5. Informacje o systemie, o którym mowa w ustępie 4 niniejszego Prawidła, włącznie z metodą
wykorzystaną do oceny jego skuteczności, będą zawierane w sprawozdaniach Członka składanych w
trybie artykułu 22 Konstytucji.
Norma A5.2.1 – Inspekcje w porcie
1. Jeżeli upoważniony inspektor po wejściu na statek w celu przeprowadzenia inspekcji, w
stosownych przypadkach, po wystosowaniu prośby o przedstawienie morskiego certyfikatu pracy
oraz deklaracji zgodności stwierdzi, że:
(a) wymagane dokumenty nie zostały sporządzone lub prawdą ich prowadzenie jest
nieprawidłowe, lub, że sporządzone dokumenty nie zawierają informacji wymaganych
postanowieniami niniejszej Konwencji lub zawierają nieważne informacje; lub
(b) istnieją wyraźne podstawy, aby sądzić, że warunki pracy i życia na statku nie są zgodne z
wymogami niniejszej Konwencji; lub
(c) istnieją uzasadnione podstawy, aby sądzić, że statek zmienił banderę w celu uniknięcia
zgodności z postanowieniami Konwencji; lub
(d) wniesiono skargę, zarzucającą rzekomą niezgodność konkretnych warunków pracy i życia
na statku z wymogami niniejszej Konwencji;
można przeprowadzić bardziej szczegółową inspekcję, aby określić warunki pracy i warunki
mieszkaniowe na statku. Inspekcję taką należy przeprowadzić w każdym przypadku, gdy pada
podejrzenie lub zarzut nieprawidłowych warunków pracy oraz warunków mieszkaniowych mogących
stanowić zagrożenie bezpieczeństwa, zdrowia marynarzy lub w przypadku, kiedy inspektor posiada
podstawę, aby sądzić, że wszelkie nieprawidłowości stanowią poważne naruszenie wymagań
niniejszej Konwencji (włącznie z prawami marynarzy).
2. W przypadku przeprowadzania przez uprawnionego inspektora bardziej szczegółowej inspekcji na
zagranicznym statku w porcie Członka w okolicznościach określonych w punkcie (a), (b) lub (c)
ustępu 1 niniejszej Normy, będzie ona zasadniczo obejmować wszystkie kwestie wymienione w
Załączniku A5-III.
3. W przypadku skargi określonej w ustępie 1(d) niniejszej Normy, inspekcja będzie ograniczona w
zasadzie do kwestii objętych skargą, pomimo tego, że skarga ta lub dochodzenie prowadzone w jej
sprawie, może dać wyraźne podstawy do przeprowadzenia inspekcji szczegółowej zgodnie z ustępem
1(b) niniejszej Normy. W rozumieniu ustępu 1(d) niniejszej Normy „skarga” oznacza informację
zgłoszoną przez marynarza, organizacja zawodowa, lub stowarzyszenie, związek zawodowy lub,
ogólnie rzecz biorąc, jakąkolwiek osobę w interesie której leży bezpieczeństwo statku, włącznie z
interesem wynikającym z kwestii bezpieczeństwa lub zagrożenia zdrowia marynarzy przebywających
na pokładzie.
4. W przypadku, gdy po przeprowadzeniu bardziej szczegółowej inspekcji, warunki pracy i życia na
statku okażą się niezgodne z wymaganiami niniejszej Konwencji, upoważniony inspektor
niezwłocznie poinformuje kapitana statku o nieprawidłowościach, a także przedstawi wymagany
termin ich naprawienia. W przypadku, kiedy upoważniony oficer uzna takie braki za istotne, lub
jeżeli odnoszą się one do skargi wniesionej zgodnie z ustępem 3 niniejszej Normy, wtedy
upoważniony inspektor poinformuje o nich odpowiednie organizacje marynarzy lub armatorów na
terenie Członka, gdzie odbywa się inspekcja, a także może:
(a) powiadomić przedstawiciela Państwa bandery;
(b) przekazać stosowne informacje właściwej władzy w następnym porcie, do którego ma
wpłynąć dany statek.
5. Członek, na którego terytorium jest przeprowadzana inspekcja, ma prawo do otrzymania kopii
sprawozdania oficera, który musi zawierać każdą odpowiedź otrzymaną od władz właściwych
Państwa bandery w nakazanym terminie do Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy
z opinią na temat takiego działania, która może być uważana za stosowną, a także wskazaną w celu
zapewnienia, że informacja ta została odnotowana i że strony zainteresowane skorzystaniem z
odpowiednich procedur regresu zostaną o nich poinformowane.
6. W przypadku, kiedy po przeprowadzeniu bardziej szczegółowej inspekcji przez uprawnionego
okaże się, że statek nie odpowiada wymaganiom niniejszej Konwencji, a także:
(a) warunki panujące na statku stanowią wyraźne zagrożenie dla bezpieczeństwa i zdrowia
marynarzy; lub
(b) brak zgodności stanowi poważne lub wielokrotne naruszenie wymagań niniejszej Konwencji
(włącznie z prawami marynarzy);
uprawniony inspektor podejmie kroki gwarantujące, że statek nie wypłynie w morze zanim wszelkie
niezgodności, które mieszczą się w zakresie opisanym w punkcie (a) lub (b) niniejszego ustępu nie
zostaną naprawione, lub do momentu zaakceptowania planu działań mającego na celu naprawienie
takich niezgodności przez uprawnionego inspektora i do chwili, kiedy inspektor uzna, że plan ten
zostanie wdrożony w sposób niezwłoczny. Jeżeli dalsza żegluga zostanie uniemożliwiona,
uprawniony inspektor niezwłocznie powiadomi o tym Państwo bandery i zwróci się z wnioskiem do
przedstawiciela Państwa bandery o stawienie się oraz, jeżeli będzie to możliwe, o udzielenie
odpowiedzi w określonym terminie. Upoważniony inspektor niezwłocznie powiadomi właściwe
organizacje armatorów oraz marynarzy w porcie Państwa portu, gdzie przeprowadzono inspekcję.
7. Każdy Członek zagwarantuje, że jego upoważniony inspektor otrzyma wskazówki, zgodnie z
wytycznymi Części B Kodeksu, w odniesieniu do rodzajów okoliczności uzasadniających
zatrzymanie statku na podstawie ustępu 6 niniejszej Normy.
8. Wdrażając swoje obowiązki w ramach niniejszej Normy, każdy Członek dołoży wszelkich starań,
aby uniknąć nieuzasadnionego zatrzymania lub opóźnienia statku. Jeżeli okaże się, że statek został
bezprawnie zatrzymany lub opóźniony, wypłacone zostanie odszkodowanie za wszelkie poniesione
straty lub szkody. Ciężar dowodowy będzie w każdym przypadku spoczywać na wnoszącym skargę.
Wytyczna B5.2.1 – Inspekcje w porcie
1. Właściwa władza powinna opracować politykę inspekcji dla uprawnionych inspektorów
przeprowadzających inspekcje na podstawie Prawidła 5.2.1. Celem Polityki powinno być
zapewnienie spójności, oraz w inny sposób wskazanie działań dotyczących inspekcji i
egzekwowania, związanych z wymaganiami niniejszej Konwencji (włącznie z prawami marynarzy).
Kopie takiej polityki należy dostarczyć wszystkim uprawnionym inspektorom i podać do informacji
publicznej, a także armatorów i marynarzy.
2. Opracowując politykę związaną z okolicznościami dającymi podstawę do zatrzymania statku
zgodnie z Normą A5.2.1, ustęp 6, właściwa władza powinien wziąć pod uwagę, w odniesieniu do
naruszeń wymienionych w Normie A5.2.1, ustęp 6(b), że waga naruszeń może być powodowana
charakterem przedmiotowej nieprawidłowości. Byłoby to szczególnie istotne w przypadku
pogwałcenia podstawowych praw i zasad lub praw socjalnych i prawa do zatrudnienia marynarzy w
ramach Artykułu III oraz IV. Na przykład, zatrudnienie osoby małoletniej może zostać uznane za
poważne naruszenie nawet, gdy na statku znajduje się tylko jedna taka osoba. W innych przypadkach
powinno się uwzględnić liczbę naruszeń stwierdzonych podczas konkretnej inspekcji, dopiero wiele
braków związanych z zakwaterowaniem lub wyżywieniem oraz przyrządzaniem posiłków, które nie
zagrażają bezpieczeństwu lub zdrowiu, może być potrzebne do uznania, że zaistniało poważne
naruszenie.
3. Członkowie powinni współpracować ze sobą, w maksymalnie możliwym zakresie, w zakresie
przyjęcia ustalonych międzynarodowych wytycznych dotyczących polityk inspekcji, zwłaszcza tych
odnoszących się do okoliczności dających podstawy do zatrzymania statku.
Prawidło 5.2.2 – Procedury dotyczące rozpatrywania skarg marynarzy na lądzie
1. Każdy Członek zapewni, że każdemu marynarzowi znajdującemu się na statku wpływającym do
portu na terytorium Członka, który utrzymuje, że nastąpiło naruszenie wymagań niniejszej
Konwencji (włącznie z prawami marynarzy), przysługuje prawo zgłoszenia takiej skargi w celu
ułatwienia podjęcia natychmiastowych i praktycznych środków zadośćuczynienia.
Norma A5.2.2 – Procedury dotyczące rozpatrywania skarg marynarzy na lądzie
1. Marynarz zarzucający naruszenie wymagań niniejszej Konwencji (włącznie z prawami marynarzy)
może wnieść skargę do upoważnionego inspektora w porcie, do którego wpłynął statek marynarza. W
takich przypadkach, uprawniony inspektor może wszcząć wstępne dochodzenie.
2. Tam gdzie ma to zastosowanie, z uwagi na charakter skargi, dochodzenie wstępne rozważy, czy
zastosowano pokładowe procedury rozpatrywania skarg, zawarte w Prawidle 5.1.5. Uprawniony
inspektor może również przeprowadzić bardziej szczegółową inspekcję zgodnie z Normą A5.2.1.
3. Uprawniony inspektor, tam gdzie ma to zastosowanie, będzie starał się promować rozstrzygnięcie
skargi na statku.
4. W przypadku, gdy dochodzenie lub inspekcja przewidziane niniejszą Normą wykażą niezgodność
zawartą w ramach ustępu 6 Normy A5.2.1, zastosowanie będą miały przepisy zawarte w tym ustępie.
5. W przypadkach, gdy ustęp 4 niniejszej Normy nie ma zastosowania, a skarga nie została
rozpatrzona na statku, uprawniony inspektor niezwłocznie zawiadomi Państwo bandery, starając się,
w określonym terminie, znaleźć rozwiązanie i określić plan działań naprawczych.
6. W przypadku, gdy skarga nie została rozwiązana w następstwie działań podjętych zgodnie z
ustępem 5 niniejszej Normy, Państwo portu przekaże kopię sprawozdania uprawnionego inspektora
Dyrektorowi Generalnemu. Do sprawozdania należy dołączyć wszelkie odpowiedzi otrzymane w
określonym terminie od właściwej władzy Państwa bandery. Poinformowane zostaną również
odpowiednie organizacje zrzeszające armatorów oraz marynarzy. Dodatkowo, Państwo portu
regularnie składa dane statystyczne oraz informacje dotyczące skarg, które zostały rozpatrzone,
Dyrektorowi Generalnemu. W obu przypadkach dane oraz informacje są składane, aby na podstawie
takich działań, co może być uważane za właściwe oraz wskazane, prowadzić ewidencję takich
informacji i powiadamiać o tym strony, włącznie z organizacjami armatorów oraz marynarzy, które
mogłyby być zainteresowane korzystaniem z odpowiednich procedur regresu.
7. Podjęte zostaną odpowiednie kroki w celu ochrony poufności skarg wnoszonych przez marynarzy.
Wytyczna B5.2.2 – Procedury dotyczące rozpatrywania skarg marynarzy na lądzie
1. Jeżeli uprawniony inspektor rozpatruje skargę, o której mowa w Normie A5.2.2, inspektor ten
powinien najpierw sprawdzić, czy skarga ma charakter ogólny, odnoszący się do wszystkich
marynarzy na statku, czy też do pewnej ich kategorii, lub czy odnosi się do poszczególnych
przypadków zainteresowanych marynarzy.
2. Jeżeli skarga ma charakter ogólny, należy rozważyć wszczęcie szczegółowej inspekcji zgodnie z
Normą A5.2.1.
3. Jeżeli skarga odnosi się do przypadku indywidualnego, należy przeanalizować wyniki wszelkich
procedur skarg na statku w celu rozpatzrenia danej skargi. Jeżeli nie zastosowano takich procedur,
wtedy uprawniony inspektor powinien zaproponować skorzystanie z wszelkich dostępnych procedur
w celu rozpatrzenia skargi. Powinien istnieć dobry powód dla rozważania skargi przed
zastosowaniem pokładowych procedur skarg. Powody te obejmować mogą niedostateczność lub
opóźnienie procedur wewnętrznych lub też obawę osoby składającej skargę przed reperkusjami za
złożenie skargi.
4. W przypadku każdego dochodzenia w sprawie skargi, uprawniony inspektor powinien umożliwić
w sposób należyty wyrażenie opinii kapitanowi, armatorowi oraz wszelkim innym osobom, których
skarga dotyczy.
5. W przypadku, gdy Państwo bandery wykaże, w odpowiedzi na zawiadomienie przez Państwo portu
zgodnie z ustępem 5 Normy A5.2.2, że zajmie się sprawą, oraz że posiada wszelkie skuteczne
procedury w tym celu, a także przedstawiło akceptowalny plan działania, uprawniony inspektor może
powstrzymać się od dalszego zaangażowania w rozpatrywanie skargi.