Prawidło 5.1 – Obowiązki Państwa bandery
Cel: Zapewnienie, że każdy Członek wypełni swoje obowiązki wynikające z niniejszej
Konwencji w stosunku do statków podnoszących jego banderę
Prawidło 5.1.1 – Zasady ogólne
1. Każdy Członek odpowiedzialny jest za zapewnienie wypełnienia swych zobowiązań wynikających
z niniejszej Konwencji na statkach podnoszących jego banderę.
2. Każdy Członek ustanowi efektywny system inspekcji i certyfikacji warunków pracy na morzu,
zgodnie z Prawidłem 5.1.3 i 5.1.4, zapewniając, że warunki pracy i życia marynarzy na statkach
podnoszących jego banderę spełniają i będą spełniać normy niniejszej Konwencji.
3. Ustanawiając skuteczny system inspekcji i certyfikacji warunków pracy na morzu Członek może,
tam gdzie to właściwe, upoważnić instytucje publiczne lub inne organizacje (łącznie z instytucjami
lub organizacjami innego Członka, jeśli ten wyrazi na to zgodę), które uważa za kompetentne i
niezależne do przeprowadzenia inspekcji i/lub wydania certyfikatów. We wszystkich przypadkach
Członek będzie ponosił pełną odpowiedzialność za inspekcje i certyfikacje warunków pracy i życia
marynarzy na statkach podnoszących jego banderę.
4. Morski certyfikat pracy, uzupełniony przez deklarację zgodności, będą stanowić dowód oparty na
domniemaniu faktycznym, że Członek którego banderę podnosi dany statek przeprowadził na nim
odpowiednie inspekcje i że spełnione są wymagania niniejszej Konwencji odnośnie warunków pracy
i życia marynarzy w zakresie poświadczonym przez wspomniane dokumenty.
5. Informacje na temat systemu, o którym mowa w ustępie 2 niniejszego Prawidła, łącznie z
metodami wykorzystywanymi do oceny jego efektywności, zostaną zawarte w sprawozdaniach
Członka składanych do Międzynarodowego Biura Pracy zgodnie z artykułem 22 Konstytucji.
Norma A5.1.1 – Zasady ogólne
1. Każdy Członek ustanowi jasne cele i normy dotyczące administrowania systemami inspekcji i
certyfikacji, jak również odpowiednie ogólne procedury oceny stopnia w jakim te cele i normy są
spełniane.
2. Każdy Członek będzie wymagał, by wszystkie statki podnoszące jego banderę posiadały na
pokładzie kopię niniejszej Konwencji.
Wytyczna B5.1.1 – Zasady ogólne
1. Właściwa władza powinna podjąć odpowiednie działania w celu promowania efektywnej
współpracy pomiędzy instytucjami publicznymi i innymi organizacjami, wspomnianymi w
Prawidłach 5.1.1 i 5.1.2, zainteresowanymi warunkami pracy i życia marynarzy na statkach.
2. W celu lepszego zagwarantowania współpracy pomiędzy inspektorami a właścicielami statków,
marynarzami i organizacjami armatorów i marynarzy oraz utrzymania lub poprawy warunków pracy i
życia marynarzy właściwa władza powinna regularnie konsultować się z przedstawicielami takich
organizacji w sprawie najlepszych środków do osiągnięcia tych celów. Sposób przeprowadzania
takich konsultacji powinien być określony przez właściwą władzę po konsultacji z organizacjami
armatorów i marynarzy.
Prawidło 5.1.2 – Uprawnienia uznanych organizacji
1. Instytucje publiczne lub inne organizacje , o których mowa w ustępie 3 Prawidła 5.1.1 („uznane
organizacje”) zostaną uznane przez właściwą władzę za spełniające wymagania Kodeksu w zakresie
kompetencji i niezależności. Funkcje inspekcji lub certyfikacji, do których pełnienia uznane
organizacje mogą zostać uprawnione, nie będą wykraczać poza zakres czynności wyraźnie
wymienionych w Kodeksie jako wykonywane przez właściwą władzę lub uznaną organizację.
2. Sprawozdania wspomniane w ustępie 5 Prawidła 5.1.1 będą zawierać informacje dotyczące każdej
uznanej organizacji, przyznany jej zakres uprawnień i działania podjęte przez Członka w celu
zagwarantowania, że czynności, do przeprowadzenia których dana organizacja została uprawniona,
wykonywane są całkowicie i skutecznie.
Norma A5.1.2 – Uprawnienia uznanych organizacji
1. W celu stwierdzenia, czy dana organizacja może uzyskać uprawnienia zgodnie z ustępem 1
Prawidła 5.1.2, właściwa władza sprawdzi jej kompetencje i niezależność i ustali, czy dana
organizacja wykazała, w stopniu niezbędnym do wykonania czynności objętych uprawnieniami, że:
(a) dysponuje niezbędną wiedzą w zakresie istotnych aspektów niniejszej Konwencji oraz
odpowiednią wiedzą na temat funkcjonowania statków, w tym na temat minimalnych
kwalifikacji potrzebnych do pracy na statku, warunków zatrudnienia, zakwaterowania,
zaplecza rekreacyjnego, przyrządzania posiłków, zapobiegania wypadkom, ochrony zdrowia,
opieki medycznej, obiektów i usług socjalnych oraz ochrony socjalnej;
(b) posiada zdolność do podtrzymywania i aktualizowania wiedzy i kompetencji swego
personelu;
(c) posiada niezbędną wiedzę na temat wymagań niniejszej Konwencji jak również stosownego
prawa krajowego i istotnych międzynarodowych aktów prawnych; oraz
(d) posiada odpowiednią wielkość, struktury, doświadczenie i potencjał do rodzaju i stopnia
uzyskanych uprawnień.
2. Wszelkie przyznane uprawnienia dotyczące przeprowadzania inspekcji będą uprawniać daną
organizację, co najmniej, do domagania się naprawy zidentyfikowanych nieprawidłowości w zakresie
warunków pracy i życia marynarzy, i do prowadzenia inspekcji w tym względzie na wniosek państwa
portu.
3. Każdy Członek ustanowi:
(a) system gwarantujący rzetelność pracy wykonywanej przez uznane organizacje, co oznacza
również zapewnienie informacji na temat mającego zastosowanie prawa krajowego i
istotnych międzynarodowych aktów prawnych; oraz
(b) procedury komunikacji z takimi organizacjami i kontroli nad ich funkcjonowaniem.
4. Każdy Członek dostarczy Międzynarodowemu Biuru Pracy aktualną listę uznanych organizacji
uprawnionych do działania w jego imieniu i będzie tę listę aktualizować. Na liście tej będą
wyszczególnione funkcje, które uznane organizacje uprawnione są wykonywać. Biuro uczyni tę listę
publicznie dostępną.
Wytyczna B5.1.2 – Uprawnienia uznanych organizacji
1. Organizacja ubiegająca się o przyznanie uprawnień powinna wykazać techniczną, administracyjną
i menedżerską kompetencję i zdolność do świadczenia na czas usług o wystarczającej jakości.
2. Oceniając potencjał organizacji, właściwa władza powinna ustalić czy organizacja:
(a) posiada odpowiedni personel techniczny, zarządzający i pomocniczy;
(b) posiada wystarczająco wykwalifikowany personel do świadczenia wymaganych usług na
odpowiednim obszarze geograficznym;
(c) wykazała zdolność do świadczenia na czas usług o wystarczającej jakości; oraz
(d) jest niezależna i odpowiedzialna za swe działania.
3. Właściwa władza powinna zawrzeć pisemną umowę z każdą organizacją, którą uzna za
odpowiednią do uzyskania uprawnień. Umowa powinna zawierać następujące elementy:
(a) zakres zastosowania;
(b) cel;
(c) warunki ogólne;
(d) wykonywanie funkcji związanych z uprawnieniami;
(e) podstawę prawną funkcji związanych z uprawnieniami;
(f) składanie sprawozdań właściwej władzy;
(g) specyfikację uprawnień przyznanych uznanej organizacji przez właściwą władzę; oraz
(h) nadzór właściwej władzy nad czynnościami delegowanymi do uznanej organizacji.
4. Każdy Członek będzie wymagał od uznanych organizacji stworzenia systemu kwalifikacji
personelu przez nie zatrudnionego do pełnienia funkcji inspektorów w celu zagwarantowania
aktualizacji ich wiedzy i umiejętności.
5. Każdy Członek będzie wymagał od uznanych organizacji prowadzenia rejestrów usług przez nie
wykonywanych, które pozwolą im wykazać osiągnięcie wymaganych standardów w zakresie
świadczonych usług.
6. Ustanawiając procedury nadzoru wspomniane w Normie A5.1.2, ustęp 3(b), każdy Członek
powinien wziąć pod uwagę Wytyczne w sprawie uprawnień organizacji działających w imieniu
administracji przyjęte w ramach Międzynarodowej Organizacji Morskiej.
Prawidło 5.1.3 – Morski certyfikat pracy i deklaracja zgodności
1. Niniejsze Prawidło stosuje się wobec statków:
(a) tonażu brutto 500 ton lub więcej, pływających w rejsach międzynarodowych; oraz
(b) tonażu brutto 500 ton lub więcej, podnoszących banderę danego Członka i operujących z portu,
lub między portami, w innym kraju.
Dla celów niniejszego Prawidła, „podróż międzynarodowa” oznacza podróż z danego kraju do portu
położonego w innym kraju.
2. Na wniosek armatora skierowaną do danego Członka niniejsze Prawidło stosuje się również wobec
każdego statku podnoszącego banderę danego Członka i nie objętego ustępem 1 niniejszego
Prawidła.
3. Każdy Członek będzie wymagał od statków podnoszących jego banderę posiadania morskiego
certyfikatu pracy zaświadczającego, że warunki pracy i życia marynarzy na statku, włączając w to
środki służące zapewnieniu zgodności, które będą zawarte w deklaracji zgodności wspomnianej w
ustępie 4 niniejszego Prawidła, zostały poddane inspekcji i spełniają wymagania ustawodawstwa
krajowego lub innych środków służących realizacji postanowień niniejszej Konwencji.
4. Każdy Członek będzie wymagał od statków podnoszących jego banderę posiadania deklaracji
zgodności określającej krajowe wymagania służące realizacji niniejszej Konwencji w zakresie
warunków pracy i życia marynarzy i wymieniającej środki podejmowane przez armatorów w celu
zagwarantowania zgodności ze wspomnianymi wymogami na pokładzie danego statku lub statków.
5. Morski certyfikat pracy i deklaracja zgodności będą zgodne z modelem określonym w Kodeksie.
6. Jeśli właściwa władza działająca na terytorium Członka lub uznana organizacja uprawniona do
tego celu potwierdzi w drodze inspekcji, że statek podnoszący banderę Członka spełnił lub nadal
spełnia normy niniejszej Konwencji, wyda lub odnowi morski certyfikat pracy poświadczający ten
fakt i będzie utrzymywać publicznie dostępny zapis tego certyfikatu.
7. Szczegółowe wymagania morskiego certyfikatu pracy i deklaracji zgodności, włączając w to listę
spraw, które muszą zostać poddane inspekcji i zatwierdzone, wymienione są w Części A Kodeksu.
Norma A5.1.3 – Morski certyfikat pracy i deklaracja zgodności
1. Dany statek otrzyma morski certyfikat pracy od właściwej władzy lub uznanej organizacji
odpowiednio uprawnionej do tego celu, na okres który nie przekroczy pięciu lat. Lista spraw, które
muszą zostać objęte inspekcją zanim zostanie wydany morski certyfikat pracy w celu potwierdzenia,
że przestrzegane jest prawo krajowe lub wdrażane inne środki służące spełnieniu wymagań niniejszej
Konwencji odnoszące się do warunków pracy i życia marynarzy, znajduje się w Załączniku A5-I.
2. Ważność morskiego certyfikatu będzie podlegać inspekcji przeprowadzanej w okresie jego
obowiązywania przez właściwą władzę lub uznaną organizację odpowiednio do tego celu uprawnioną
w celu zagwarantowania zgodności z krajowymi wymogami służącymi realizacji postanowień
niniejszej Konwencji. Jeśli przeprowadzana jest tylko jedna inspekcja a okres obowiązywania
certyfikatu wynosi pięć lat, nastąpi ona pomiędzy drugą i trzecią rocznicową datą obowiązywania
certyfikatu. Rocznicowa data oznacza dzień i miesiąc każdego roku, który będzie korespondował z
datą wygaśnięcia morskiego certyfikatu pracy. Zakres i dogłębność inspekcji przeprowadzanej w
okresie obowiązywania certyfikatu będą takie same jak w przypadku inspekcji w celu jego
odnowienia. Jeśli inspekcja przyniesie zadowalające rezultaty ważność certyfikatu zostanie
potwierdzona.
3. Niezależnie od ustępu 1 niniejszej Normy, gdy inspekcja przeprowadzana w celu odnowienia
certyfikatu zostanie zakończona w okresie 3 miesięcy przed wygaśnięciem istniejącego morskiego
certyfikatu pracy, nowy morski certyfikat pracy będzie obowiązywać od daty zakończenia inspekcji
przez okres nie przekraczający pięciu lat od daty wygaśnięcia istniejącego certyfikatu.
4. Gdy inspekcja przeprowadzana w celu odnowienia morskiego certyfikatu pracy zostanie
zakończona na więcej niż trzy miesiące przed datą wygaśnięcia istniejącego certyfikatu, nowy morski
certyfikat pracy będzie ważny przez okres nie przekraczający pięciu lat, poczynając od daty
zakończenia inspekcji.
5. Tymczasowy morski certyfikat pracy może zostać wydany:
(a) nowym statkom przybywającym na miejsce odbioru;
(b) gdy statek zmienia banderę; albo
(c) gdy armator przejmuje odpowiedzialność za nowy statek.
6. Tymczasowy morski certyfikat pracy może zostać wydany na okres nie przekraczający sześciu
miesięcy przez właściwą władzę lub uznaną organizację odpowiednio uprawnioną do tego celu.
7. Tymczasowy morski certyfikat pracy może zostać wydany po upewnieniu się, że:
(a) przeprowadzona została inspekcja, w zakresie w jakim jest to rozsądne i praktyczne, w
sprawach wymienionych w Załączniku A5-I, uwzględniając weryfikację elementów w
punktach (b), (c) i (d) niniejszego ustępu;
(b) armator wykazał właściwej władzy lub uznanej organizacji, że na statku stosowane są
odpowiednie procedury w celu spełnienia wymagań niniejszej Konwencji.
(c) kapitan statku zna wymagania niniejszej Konwencji i obowiązki związane z wdrożeniem; oraz
(d) właściwej władzy lub uznanej organizacji zostały przekazane odpowiednie informacje w celu
stworzenia deklaracji zgodności.
8. Przed datą wygaśnięcia tymczasowego certyfikatu zostanie przeprowadzona pełna inspekcja
zgodnie z ustępem 1 niniejszej Normy w celu umożliwienia wydania morskiego certyfikatu pracy na
pełny okres. Nie może zostać wydany kolejny tymczasowy certyfikat po zakończeniu okresu sześciu
miesięcy, o którym mowa w ustępie 6 niniejszej Normy. Nie ma konieczności wydawania deklaracji
zgodności na okres obowiązywania tymczasowego certyfikatu.
9. Morski certyfikat pracy, tymczasowy morski certyfikat pracy i deklaracja zgodności zostaną
sporządzone w formie zgodnej ze wzorami zawartymi w Załączniku A5-II.
10. Deklaracja zgodności będzie załączona do morskiego certyfikatu pracy. Będzie się składać z
dwóch części:
(a) Część I zostanie sporządzona przez właściwą władzę, która: (i) określi listę spraw
podlegających inspekcji zgodnie z ustępem 1 niniejszej Normy; (ii) określi krajowe
wymagania służące wprowadzeniu w życie postanowień niniejszej Konwencji poprzez
stworzenie odniesienia do właściwych przepisów krajowych jak również, w zakresie w jakim
jest to konieczne, zwięzłe informacje na temat treści krajowych wymagań; (iii) wskaże
określone w prawie krajowym wymagania specyficzne dla danego typu statku; (iv) będzie
rejestrować wszelkie zasadniczo równoważne postanowienia przyjęte w związku z ustępem 3
Artykułu VI; oraz (v) jasno określi wszystkie zwolnienia przyznane przez właściwą władzę
zgodnie z Tytułem 3; oraz
(b) Część II zostanie sporządzona przez armatora i będzie określać środki przyjęte w celu
zagwarantowania nieustającej zgodności w krajowymi wymogami w okresie pomiędzy
inspekcjami i proponowane środki w celu zagwarantowania ciągłej poprawy.
Właściwa władza lub uznana organizacja odpowiednio do tego celu uprawniona przeprowadzi
certyfikację Części II i wyda deklarację zgodności.
11. Zostanie wykonany zapis wyników wszystkich kolejnych inspekcji lub innych weryfikacji
przeprowadzanych w odniesieniu do danego statku wraz z wszelkimi stwierdzonymi
nieprawidłowościami i datami stwierdzenia usunięcia nieprawidłowości. Ten zapis, wraz z jego
anglojęzyczną wersją, jeśli nie został wykonany po angielsku, będzie, zgodnie z prawem krajowym,
umieszczony w deklaracji zgodności lub do niej załączony lub udostępniony w inny sposób
marynarzom, inspektorom państwa bandery, uprawnionym urzędnikom w państwach portu oraz
przedstawicielom armatorów i marynarzy.
12. Na statku będzie znajdować się aktualnie ważny morski certyfikat pracy wraz z deklaracją
zgodności, również w wersji anglojęzycznej, jeśli nie został sporządzony po angielsku, a jego kopia
będzie wywieszona w dobrze widocznym i dostępnym dla marynarzy miejscu. Jego kopia będzie
również, na ich wniosek, udostępniana zgodnie z krajowymi prawami i przepisami marynarzom,
inspektorom Państwa bandery, uprawnionym funkcjonariuszom w państwach portu oraz
przedstawicielom armatorów i marynarzy.
13. Zawarty w ustępach 11 i 12 niniejszej Normy wymóg posiadania tłumaczenia na język angielski
nie ma zastosowania w przypadku statków nie odbywających podróży międzynarodowych.
14. Certyfikat wydany zgodnie z ustępem 1 do 5 niniejszej Normy traci ważność w jednym z
następujących przypadków:
(a) jeśli właściwe inspekcje nie zostały zakończone w okresach określonych w ustępie 2
niniejszej Normy;
(b) jeśli nie została potwierdzona ważność certyfikatu zgodnie z ustępem 2 niniejszej Normy;
(c) jeśli statek zmienia banderę;
(d) jeśli armator przestaje ponosić odpowiedzialność za statek; oraz
(e) gdy zostaną poczynione znaczące zmiany w konstrukcji lub wyposażeniu określonym w
Tytule 3.
15. W sytuacji wspomnianej w ustępie 14(c), (d) lub (e) niniejszej Normy, nowy certyfikat zostanie
wydany tylko wtedy, gdy właściwa władza lub uznana organizacja wydająca nowy certyfikat upewni
się, że statek spełnia wymagania niniejszej Normy.
16. Właściwa władza lub uznana organizacja odpowiednio do tego celu upoważniona przez państwo
bandery unieważni morski certyfikat pracy jeśli będą istnieć dowody, że dany statek nie spełnia
wymagań niniejszej Konwencji i nie zostały podjęte żadne środki naprawcze.
17. Rozważając, czy morski certyfikat pracy powinien zostać unieważniony zgodnie z ustępem 16
niniejszej Normy, właściwa władza lub uznana organizacja wezmą pod uwagę jak powagę lub
częstotliwość występowania nieprawidłowości.
Wytyczna B5.1.3 – Morski certyfikat pracy i deklaracja zgodności
1. Krajowe wymagania przedstawione w Części I deklaracji zgodności powinny zawierać lub
występować łącznie z odniesieniami do przepisów prawnych dotyczących warunków pracy i życia
marynarzy w każdej ze spraw wymienionych w Załączniku A5-I. Tam gdzie prawodawstwo krajowe
jest w pełni zgodne z wymogami określonymi w niniejszej Konwencji samo odniesienie może w
pełni wystarczyć. Tam gdzie postanowienie Konwencji realizowane jest za pomocą środka
zasadniczo równoważnego jak określa Artykuł VI, ustęp 3, przepis ten powinien zostać wskazany
wraz ze zwięzłym wyjaśnieniem. Jeśli właściwa władza przyznaje zwolnienia zgodnie z
postanowieniami Tytułu 3, powinny zostać jasno wskazane konkretne postanowienia lub
postanowienie.
2. Środki wspomniane w Części II deklaracji zgodności, sporządzonej przez armatora, powinny, w
szczególności, wskazywać kiedy nastąpi weryfikacja ciągłości trwania zgodności z konkretnymi
wymogami krajowymi, osoby odpowiedzialne za przeprowadzenie weryfikacji, zapisy, których
należy dokonać, jak też procedury, które należy zastosować, gdy stwierdzony zostanie brak
zgodności. Część II może przyjąć wiele form. Może odnosić się do innej bardziej kompleksowej
dokumentacji obejmującej politykę i procedury odnoszące się do innych aspektów sektora morskiego,
na przykład dokumentów wymaganych przez Międzynarodowy Kodeks Bezpiecznego Zarządzania
Statkiem (Kodeks ISM) lub informacji wymaganych przez Prawidło 5 Konwencji SOLAS, Rozdział
XI-1 dotyczący ciągłego skrótowego zapisu historii statku.
3. Środki podejmowane w celu zapewnienia trwałej zgodności powinny zawierać ogólne
międzynarodowe wymagania dotyczące zaznajamiania się armatora i kapitana z najnowszymi
osiągnięciami technologicznymi i naukowymi w zakresie projektowania stanowisk pracy,
uwzględniając niebezpieczeństwa pracy marynarza, oraz informowania o tych osiągnięciach
przedstawicieli marynarzy, gwarantując w ten sposób lepszy poziom ochrony warunków pracy i życia
marynarzy na statku.
4. Deklaracja zgodności powinna, przede wszystkim, sporządzona być w sposób przejrzysty, aby
pomóc zainteresowanym osobom, takim jak inspektorzy państwa bandery, uprawnieni urzędnicy w
państwach portu i marynarze, w sprawdzeniu, czy wymagania są odpowiednio spełniane.
5. Przykład tego rodzaju informacji, które mogą być zawarte w deklaracji zgodności podany jest w
Załączniku B5-I.
6. Gdy statek zmienia banderę, jak wskazuje Norma A5.1.3, ustęp 14(c), i gdy oba zainteresowane
państwa ratyfikowały niniejszą Konwencję, Członek którego banderę statek dotychczas podnosił
powinien, tak szybko jak to możliwe, przekazać właściwej władzy działającemu na terytorium
drugiego Członka kopie morskiego certyfikatu pracy i deklaracji zgodności danego statku przed
zmianą bandery i, jeśli ma to zastosowanie, kopie odpowiednich sprawozdań inspekcyjnych, jeśli
właściwa władza sobie tego zażyczy, w ciągu trzech miesięcy od daty zmiany bandery.
Prawidło 5.1.4 – Inspekcje i egzekwowanie
1. Każdy Członek upewni się, poprzez efektywny i skoordynowany system regularnych inspekcji,
monitorowania i innych środków kontroli, że statki podnoszące jego banderę przestrzegają wymagań
niniejszej Konwencji wdrożonych do ustawodawstwa krajowego.
2. Szczegółowe wymagania dotyczące systemu inspekcji i egzekwowania wspomniane w ustępie 1
niniejszego Prawidła określone są w Części A Kodeksu.
Norma A5.1.4 – Inspekcje i egzekwowanie
1. Każdy Członek będzie posiadał system inspekcji warunków pracy i życia marynarzy na statkach,
które podnoszą jego banderę, zawierający weryfikację, czy wdrażane są środki dotyczące pracy i
życia wymienione w deklaracji zgodności i czy spełniane są wymagania niniejszej Konwencji.
2. Właściwa władza wyznaczy wystarczającą liczbę wykwalifikowanych inspektorów w celu
wypełnienia swych obowiązków określonych w ustępie 1 niniejszej Normy. Jeśli do przeprowadzania
inspekcji uprawniono uznane organizacje, Członek będzie wymagał, by personel przeprowadzający
inspekcję był wykwalifikowany do podjęcia się tego zadania i przyzna mu w tym celu odpowiednie
uprawnienia.
3. Przyjęte zostaną odpowiednie przepisy gwarantujące, że inspektorzy posiadają konieczne lub
pożądane wyszkolenie, kompetencje, zakres działania, uprawnienia, status i niezależność,
umożliwiające im przeprowadzenie weryfikacji i zagwarantowanie zgodności wspomnianej w ustępie
1 niniejszej Normy.
4. Inspekcje będą przeprowadzane w odstępach czasowych wymaganych w Normie A5.1.3, jeśli ma
to zastosowanie. Odstęp czasowy pomiędzy inspekcjami nie może w żadnym wypadku przekroczyć
trzech lat.
5. Jeśli Członek otrzyma skargę, której nie uzna za ewidentnie nieuzasadnioną lub wejdzie w
posiadanie dowodu, że statek, który podnosi jego banderę nie spełnia wymagań niniejszej Konwencji,
lub że istnieją poważne nieprawidłowości we wdrażaniu środków wymienionych w deklaracji
zgodności, Członek podejmie kroki konieczne do zbadania sprawy i zagwarantowania, że podjęte
zostały działania w celu naprawienia nieprawidłowości.
6. Każdy Członek ustanowi i będzie skutecznie egzekwował zasady gwarantujące, że inspektorzy
posiadają status i warunki służby umożliwiające im zachowanie niezależności od zmian rządów i
niewłaściwych wpływów zewnętrznych.
7. Inspektorzy, zaopatrzeni w jasne wytyczne dotyczące ich zadań i wyposażeni w stosowne
dokumenty, będą uprawnieni do:
(a) wejścia na statek podnoszący banderę Członka;
(b) przeprowadzenia badań, testów lub wywiadów, które mogą uznać za konieczne w celu
upewnienia się, że normy są ściśle przestrzegane; oraz
(c) domagania się naprawy nieprawidłowości i, jeśli mają powody uważać, że nieprawidłowości
stanowią poważne naruszenie wymagań niniejszej Konwencji (włącznie z prawami marynarzy)
lub stwarzają znaczące zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa marynarzy, zabronienia
statkowi opuszczenia portu, dopóki nie zostaną podjęte konieczne działania.
8. Wszelkie działania wynikające z realizacji uprawnień określonych w ustępie 7(c) niniejszej Normy
będą podlegać prawu do apelacji w sądzie lub organie administracji.
9. Inspektorzy będą mogli, według własnego uznania, udzielić porady zamiast wszczęcia
postępowania lub zalecić postępowania w przypadkach gdy nie występuje wyraźne naruszenie
wymagań niniejszej Konwencji, które stwarzałoby zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa
marynarzy i gdy nie pojawiały się wcześniej podobne naruszenia.
10. Inspektorzy będą zachowywać poufność w odniesieniu do źródeł zażaleń lub skarg dotyczących
rzekomych zagrożeń lub nieprawidłowości w zakresie warunków pracy lub życia marynarzy lub
naruszenia aktów ustawowych i wykonawczych i nie dadzą w żaden sposób do zrozumienia
armatorowi, jego przedstawicielowi lub operatorowi statku, że inspekcja została przeprowadzona na
skutek otrzymania zażalenia lub skargi.
11. Inspektorom nie zostaną powierzone obowiązki, które mogłyby, z powodu swej liczby lub
charakteru, przeszkadzać w efektywnym przeprowadzeniu inspekcji lub w jakikolwiek sposób
naruszać ich uprawnienia lub bezstronność w relacjach z armatorem, marynarzami lub innymi
zainteresowanymi stronami. W szczególności inspektorom zabrania się:
(a) posiadania jakichkolwiek bezpośrednich lub pośrednich związków z działaniami, wobec
których przeprowadzają inspekcję; oraz
(b) pod groźbą odpowiednich sankcji i środków dyscyplinarnych ujawniania, nawet po
opuszczeniu służby, jakichkolwiek sekretów handlowych lub poufnych informacji na temat
pracy na statku lub informacji o charakterze osobistym, które mogą znaleźć się w ich
posiadaniu w trakcie pełnienia obowiązków.
12. Inspektorzy przedłożą sprawozdanie z każdej inspekcji właściwej władzy. Jeden egzemplarz
sprawozdania w języku angielskim lub roboczym języku używanym na statku zostanie przekazany
kapitanowi statku, a kolejny egzemplarz zostanie umieszczony na tablicy ogłoszeń na statku do
wiadomości marynarzy i, na ich wniosek, przekazany ich przedstawicielom.
13. Właściwa władza na terytorium każdego Członka będzie posiadała zapisy inspekcji warunków
pracy i życia marynarzy na statkach podnoszących jego banderę. Będzie też publikować coroczne
sprawozdanie na temat działań inspekcyjnych, w rozsądnym czasie, nie przekraczającym sześciu
miesięcy, po końcu roku.
14. W przypadku śledztwa wynikającego z poważnego wypadku, sprawozdanie zostanie przekazane
właściwej władzy tak szybko jak to możliwe, lecz nie później niż miesiąc po zakończeniu śledztwa.
15. Gdy przeprowadzana jest inspekcja lub wdrażane środki wynikające z realizacji niniejszej Normy,
podjęte zostaną wszelkie wysiłki w celu uniknięcia niepotrzebnego zatrzymania lub przestoju statku.
16. Zgodnie z prawem krajowym wypłacane będzie odszkodowanie za wszelkie straty poniesione na
skutek niewłaściwego wykonywania przez inspektorów swoich funkcji. W każdym przypadku ciężar
dowodu spoczywa na stronie skarżącej.
17. Każdy Członek wprowadzi i będzie skutecznie egzekwować odpowiednie kary i inne środki
naprawcze w przypadku naruszenia wymagań niniejszej Konwencji (włącznie z prawami marynarzy)
i utrudniania inspektorom wykonywania ich obowiązków.
Wytyczna B5.1.4 – Inspekcje i egzekwowanie
1. Właściwa władza lub inna instytucja całkowicie lub częściowo zaangażowana w przeprowadzanie
inspekcji warunków pracy i życia marynarzy powinna posiadać niezbędne środki do pełnienia swych
funkcji. W szczególności:
(a) każdy Członek powinien wdrożyć niezbędne środki, aby odpowiednio wykwalifikowani
eksperci techniczni i specjaliści mogli zostać powołani, gdy zajdzie taka potrzeba, do pomocy
inspektorom; oraz
(b) inspektorom należy zapewnić wygodnie usytuowane kwatery, sprzęt i środki transportu
odpowiednie do skutecznego wykonywania obowiązków.
2. Właściwa władza powinna opracować politykę w zakresie zgodności i egzekwowania w celu
zapewnienia spójności działań, a także zapewniać inne wskazówki dla działań inspekcyjnych i
egzekucyjnych związanych z niniejszą Konwencją. Egzemplarze programu działań w zakresie takiej
polityki powinny być dostarczone wszystkim inspektorom i urzędnikom odpowiedzialnym za
egzekwowanie prawa oraz udostępnione społeczeństwu, armatorom i marynarzom.
3. Właściwa władza powinna ustanowić proste procedury umożliwiające poufne pozyskiwanie
informacji dotyczących możliwych naruszeń wymagań niniejszej Konwencji (włącznie z prawami
marynarzy) dostarczonych przez marynarzy bezpośrednio lub za pośrednictwem przedstawicieli
marynarzy i pozwalające inspektorom szybko przeprowadzać dochodzenia, w tym:
(a) umożliwienie kapitanom, marynarzom lub reprezentantom marynarzy złożenie wniosku o
inspekcję, gdy uznają to za niezbędne; oraz
(b) dostarczenie armatorom i marynarzom oraz ich organizacjom informacji i porad na temat
najbardziej efektywnych sposobów stosowania się do wymagań niniejszej Konwencji i
zapewnienia ciągłej poprawy warunków pracy i życia marynarzy na statku.
4. Inspektorzy powinni być w pełni wyszkoleni i ich liczba powinna być wystarczająca do
zapewnienia skutecznego wypełniania obowiązków, z odpowiednim uwzględnieniem:
(a) wagi obowiązków, a szczególnie liczby, natury i rozmiaru statków poddanych inspekcji oraz
liczby i złożoności przepisów prawnych, które mają zostać wyegzekwowane;
(b) środków którymi dysponują inspektorzy; oraz
(c) praktyczne warunki, które muszą zostać spełnione, aby inspekcja była skuteczna.
5. Z zastrzeżeniem warunków rekrutacji do służby publicznej określonych przez prawo krajowe
inspektorzy powinni posiadać kwalifikacje i odpowiednie przeszkolenie do wykonywania swoich
obowiązków, a jeśli to możliwe również wykształcenie w zakresie żeglugi morskiej lub
doświadczenie w zawodzie marynarza. Powinni posiadać odpowiednią znajomość warunków pracy i
życia marynarzy oraz języka angielskiego.
6. Powinny zostać podjęte kroki w celu zapewnienia inspektorom odpowiedniego dalszego szkolenia
w okresie ich zatrudnienia.
7. Wszyscy inspektorzy powinni dobrze rozumieć okoliczności, w których przeprowadzana powinna
być inspekcja, zakres inspekcji w różnych okolicznościach oraz ogólną metodę przeprowadzania
inspekcji.
8. Inspektorzy wyposażeni w odpowiednie dokumenty zgodnie z prawem krajowym powinni co
najmniej posiadać uprawnienia do:
(a) swobodnego wchodzenia na statek bez uprzedniego powiadomienia; jednakże rozpoczynając
inspekcję statku inspektorzy powinni powiadomić o swojej obecności kapitana lub osobę
ponoszącą odpowiedzialność za statek i, tam gdzie to właściwe, marynarzy lub ich
przedstawicieli;
(b) zadawania pytań kapitanowi statku, marynarzom lub innym osobom, w tym armatorowi lub
jego przedstawicielowi, na temat kwestii dotyczących spełniania wymagań wynikających z
praw i przepisów, w obecności każdego świadka, którego dana osoba zażąda;
(c) domagania się przedstawienia wszelkich książek, dzienników, rejestrów, certyfikatów lub
innych dokumentów lub informacji bezpośrednio związanych z przedmiotem inspekcji, w
celu zweryfikowania przestrzegania prawa krajowego wdrażającego niniejszą Konwencję;
(d) egzekwowania obowiązku wywieszenia zawiadomień wymaganych zgodnie z prawem
krajowym wdrażającym niniejszą Konwencję;
(e) pobierania lub usuwania, dla celów analizy, próbek produktów, ładunku, wody pitnej,
zaopatrzenia, materiałów i substancji z którymi mają styczność osoby przebywające na statku;
(f) niezwłocznego zwrócenia uwagi, po przeprowadzeniu inspekcji, armatorowi, operatorowi
statku lub kapitanowi na nieprawidłowości, które mogą mieć wpływ na zdrowie i
bezpieczeństwo osób przebywających na statku;
(g) alarmowania właściwej władzy i, jeśli ma to zastosowanie, uznanej organizacji w sprawie
wszelkich nieprawidłowości lub nadużyć nie objętych istniejącymi prawami lub przepisami i
przedstawienia propozycji poprawy praw i przepisów; oraz
(h) zawiadomienia właściwej władzy o wszelkich wynikających z wykonywania pracy
uszkodzeniach ciała i chorobach marynarzy w przypadkach i w sposób określony w
przepisach ustawowych i wykonawczych.
9. Gdy pobierana lub usuwana jest próbka, o której wspomina ustęp 8(e) niniejszej Wytycznej,
armator lub jego przedstawiciel, a tam gdzie jest to właściwe również marynarz, powinni zostać
powiadomieni lub być obecni w czasie pobierania lub usuwania próbki. Ilość próbki powinna być
odpowiednio zapisana przez inspektora.
10. Coroczne sprawozdanie opublikowane przez właściwą władzę każdego Członka dotyczące
statków, które podnoszą jego banderę powinien zawierać:
(a) listę obowiązujących przepisów ustawowych i wykonawczych istotnych dla warunków pracy i
życia marynarzy i wszelkie poprawki, które weszły w życie w trakcie trwania roku;
(b) szczegóły organizacji systemu inspekcji;
(c) dane statystyczne na temat statków i innych obiektów podlegających inspekcji oraz statków i
innych obiektów, których inspekcji dokonano;
(d) dane statystyczne na temat wszystkich marynarzy podlegających prawu krajowemu;
(e) dane statystyczne i informacje na temat pogwałcenia przepisów prawnych, nałożone kary i
przypadki zatrzymania statków; oraz
(f) dane statystyczne na temat wypadków przy pracy i chorób dotykających marynarzy.
Prawidło 5.1.5 – Procedury rozpatrywania skarg na statku
1. Każdy Członek będzie wymagał, by statki podnoszące jego banderę stosowały procedury
zapewniające sprawiedliwe, skuteczne i szybkie rozpatrywanie skarg marynarzy na rzekome
naruszenia wymagań niniejszej Konwencji (włącznie z prawami marynarzy)
2. Każdy Członek zabroni jakiegokolwiek represjonowania marynarzy wnoszących skargi i będzie
karał przypadki takiego represjonowania.
3. Postanowienia zawarte w niniejszym Prawidle i związane z nią fragmenty Kodeksu nie mają
wpływu na prawa marynarzy do domagania się zadośćuczynienia za pomocą wszelkich środków
prawnych, które uznają za stosowne.
Norma A5.1.5 – Procedury rozpatrywania skarg na statku
1. Bez szkody dla szerszego zakresu procedur zapewnianych przez prawo krajowe oraz układy
zbiorowe pracy, stosowane na statkach procedury mogą zostać wykorzystane przez marynarzy w celu
składania skarg dotyczących wszelkich kwestii stanowiących rzekome naruszenie wymagań
niniejszej Konwencji (włącznie z prawami marynarzy).
2. Każdy Członek zagwarantuje poprzez ustawodawstwo, że na statkach stosowane będą
odpowiednie procedury w celu spełnienia wymagań Normy 5.1.5. Takie procedury będą zmierzać do
rozpatrzenia skarg na najniższym możliwym poziomie. Jednakże, we wszystkich przypadkach,
marynarze będą mieli prawo do złożenia skargi bezpośrednio kapitanowi i, jeśli uznają to za
konieczne, odpowiednim organom zewnętrznym.
3. Procedury składania skarg na statku będą zawierać prawo marynarza do składania skarg w ramach
procedury w towarzystwie lub będąc reprezentowanym, jak również zabezpieczenia przeciwko
możliwości stania się ofiarą represji w związku ze złożeniem skargi. Termin „represjonowanie”
obejmuje wszelkie niekorzystne dla marynarza działania podjęte wobec niego przez jakąkolwiek
osobę w związku ze złożeniem przez niego skargi, która nie jest w sposób ewidentny bezpodstawna
lub złośliwa.
4. Wraz z egzemplarzem umowy o pracę wszyscy marynarze otrzymają egzemplarz stosowanych na
statku procedur składania skarg. Będą tam zawarte dane kontaktowe do właściwej władzy w państwie
bandery i, jeśli się różnią, w kraju zamieszkania marynarzy, a także imię i nazwisko osoby lub osób
na statku, które mogą, na zasadzie poufności, udzielić marynarzom bezstronnej porady w sprawie ich
skargi lub w inny sposób dopomóc im w skorzystaniu z dostępnych na statku procedur składania
skarg.
Wytyczna B5.1.5 – Procedury rozpatrywania skarg na statku
1. Z zastrzeżeniem wszelkich postanowień stosownych układów zbiorowych pracy, właściwa władza
powinna, w drodze konsultacji z organizacjami armatorów i marynarzy, stworzyć wzór
sprawiedliwych, szybkich i dobrze udokumentowanych procedur rozpatrywania skarg dla wszystkich
statków podnoszących banderę danego Członka. W czasie tworzenia wspomnianych procedur
powinny być brane pod uwagę następujące kwestie:
(a) wiele skarg może dotyczyć w szczególności tych osób, do których powinny zostać skierowane
lub nawet kapitana statku. We wszystkich przypadkach marynarze powinni mieć możliwość
składania skarg bezpośrednio do kapitana, jak też do odpowiednich organów zewnętrznych;
oraz
(b) aby pomóc marynarzom w uniknięciu problemów związanych z represjami w związku ze
składaniem skarg dotyczących kwestii regulowanych przez niniejszą Konwencję, procedury
powinny zachęcać do wyznaczenia osoby na statku, która może marynarzom udzielać porad
na temat dostępnych procedur i, na wniosek składającego skargę marynarza, uczestniczyć w
spotkaniach i przesłuchaniach dotyczących przedmiotu skargi.
2. Procedury omawiane podczas procesu konsultacji, o którym mowa w ustępie 1 niniejszej
Wytycznej powinny zawierać co najmniej następujące uregulowania:
(a) skargi powinny być adresowane do osoby zarządzającej działem, w którym pracuje wnoszący
skargę marynarz lub do oficera przełożonego;
(b) osoba zarządzająca działem lub oficer przełożony powinni następnie podjąć próbę
rozstrzygnięcia sprawy w przedziale czasowym odpowiednim do wagi przedmiotu sprawy;
(c) jeśli osoba zarządzająca działem lub oficer przełożony nie mogą rozpatrzeć skargi w sposób
satysfakcjonujący dla marynarza, marynarz powinien przekazać ją na ręce kapitana statku,
który zajmie się nią osobiście;
(d) marynarze powinni przez cały czas mieć prawo do osoby towarzyszącej lub przedstawiciela w
postaci innego wybranego przez nich marynarza odbywającego służbę na danym statku;
(e) powinien być prowadzony rejestr wszystkich skarg i decyzji ich dotyczących a ich kopie
przekazane wnoszącemu skargę marynarzowi;
(f) jeśli rozpatrzenie skargi na statku okaże się niemożliwe, sprawa powinna zostać przekazana
armatorowi, który powinien otrzymać odpowiedni limit czasu na rozpatrzenie sprawy, tam
gdzie to właściwe, w porozumieniu z zainteresowanymi marynarzami lub jakąkolwiek osobą,
którą wyznaczą jako swojego przedstawiciela; oraz
(g) we wszystkich przypadkach marynarze powinni mieć prawo do wnoszenia skarg bezpośrednio
do kapitana, armatora i właściwej władzy.
Prawidło 5.1.6 – Wypadki morskie
1. Każdy Członek przeprowadzi oficjalne dochodzenie w sprawie każdego poważnego wypadku
morskiego, prowadzącego do obrażeń lub utraty życia, z udziałem statku, który podnosi jego banderę.
Zwyczajowo ujawnia się raport końcowy z dochodzenia.
2. Członkowie będą współpracować ze sobą w celu ułatwienia przeprowadzenia dochodzenia w
sprawie poważnego wypadku morskiego, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego Prawidła.
Norma A5.1.6 – Wypadki morskie
(Brak przepisów)
Wytyczna B5.1.6 – Wypadki morskie
(Brak przepisów)