WYJAŚNIENIA DOTYCZĄCE PRAWIDEŁ I KODEKSU
KONWENCJI O PRACY NA MORZU
1. Niniejsza nota wyjaśniająca, nie stanowiąca części Konwencji o pracy na morzu, stanowi w
zamierzeniu ogólny przewodnik po Konwencji.
2. Konwencja składa się z trzech różnych, ale powiązanych części: Artykułów, Prawideł i Kodeksu.
3. Artykuły i Prawidła ustanawiają podstawowe prawa, zasady i zobowiązania Członków
ratyfikujących Konwencję. Artykuły i Prawidła mogą zostać zmienione tylko przez Konferencję w
ramach artykułu 19 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy (patrz Artykuł XIV Konwencji).
4. Kodeks zawiera szczegóły wdrażania Prawideł. Zawiera Część A (obowiązujące Normy) i Część B
(niezobowiązujące Wytyczne). Kodeks może być zmieniany według uproszczonej procedury
określonej w Artykule XV Konwencji. Ponieważ Kodeks dotyczy uszczegółowionej procedury
wdrażania, poprawki do niego muszą zawierać się w ogólnym zakresie Artykułów i Prawideł.
5. Prawidła i Kodeksy podzielone są na ogólne obszary stanowiące pięć Tytułów:
Tytuł 1: Minimalne wymagania dla marynarzy do pracy na statku
Tytuł 2: Warunki zatrudnienia
Tytuł 3: Zakwaterowanie, zaplecze rekreacyjne, wyżywienie i zaopatrzenie w żywność
Tytuł 4: Ochrona zdrowia, opieka medyczna, zabezpieczenie społeczne i ochrona socjalna
Tytuł 5: Zgodność i egzekwowanie
6. Każdy Tytuł zawiera grupy postanowień dotyczących konkretnego prawa lub zasady (lub środków
ich wdrażania w Tytule 5) związanych numeracją. Pierwsza grupa w Tytule 1, na przykład, składa się
z Prawidła 1.1, Normy A1.1 i Wytycznej B1.1, dotyczących minimalnego wieku.
7. Konwencja ma trzy główne cele:
(a) ustanowić poprzez swoje Artykuły i Prawidła pełny zestaw praw i zasad;
(b) umożliwić, poprzez Kodeks, znaczny stopień elastyczności w sposobie wdrażania praw i
zasad przez Członków; oraz
(c) zapewnić, poprzez Tytuł 5, że prawa i zasady są odpowiednio przestrzegane i
egzekwowane.
8. Istnieją dwa główne obszary służące elastyczności wdrażania: jeden to możliwość by Członek, tam
gdzie to konieczne (patrz Artykuł VI, ustęp 3), wdrażał szczegółowe wymagania Części A Kodeksu
poprzez środki zasadniczo równoważne pod względem merytorycznym (jak definiuje Artykuł VI,
ustęp 4).
9. Drugi obszar elastyczności wdrażania stwarza sformułowanie obowiązkowych wymagań odnośnie
do wielu przepisów Części A w sposób bardziej ogólny, pozostawiając szerszy zakres wyboru w
kwestii działań na poziomie krajowym. W takich przypadkach wskazówki dotyczące wdrażania
znajdują się w nieobowiązkowej Części B Kodeksu. W ten sposób Członkowie, którzy ratyfikowali
niniejszą Konwencję, mogą przystąpić do działań, których wymaga się od nich zgodnie z ogólnymi
zobowiązaniami w Części A, jak też do działań, które nie będą koniecznie wymagane. Na przykład
Norma A4.1 wymaga, by na wszystkich statkach istniał dostęp do lekarstw koniecznych do
udzielania pomocy medycznej na pokładzie statku (ustęp 1(b)) oraz aby „posiadały na pokładzie
apteczkę” (ustęp 4(a)). Wypełnienie w dobrej wierze wspomnianego wymogu oznacza coś więcej niż
po prostu posiadanie apteczki na pokładzie każdego statku. Precyzyjniejszą wskazówkę zawiera
Wytyczna B4.1.1 (ustęp 4), której celem jest zapewnienie, by zawartość apteczki była odpowiednio
przechowywana i utrzymywana.
10. Członkowie, którzy ratyfikowali niniejszą Konwencję nie są związani wytycznymi i, jak
wskazują postanowienia zawarte w Tytule 5 dotyczące kontroli państwa portu, inspekcje będą
zajmować się jedynie kwestią wypełniania wymagań niniejszej Konwencji (Artykuły, Prawidła i
normy w Części A). Jednakże na podstawie ustępu 2 artykułu VI wymaga się jednak od Członków
pełnego rozpatrzenia swych obowiązków wynikających z Części A Kodeksu w sposób przewidziany
przez Część B. Jeśli po pełnym rozpatrzeniu uwzględnieniu odpowiednich Wytycznych Członek
postanowi przyjąć inne rozwiązania, zapewniające odpowiednie przechowanie, użytkowanie i
utrzymanie zawartości apteczki, posługując się powyższym przykładem, jak wymaga Norma
określona w Części A, jest to do przyjęcia. Z drugiej strony, stosując się do wytycznych zawartych w
Części B, dany Członek, jak również organy MOP odpowiedzialne za ocenę wdrożenia
międzynarodowych Konwencji dotyczących pracy, mogą mieć pewność bez dodatkowej analizy, że
kroki podjęte przez Członka są właściwe do wdrożenia obowiązków określonych w Części A, do
których odnosi się wytyczna.