Prawidło 4.4 – Dostęp do umiejscowionych na lądzie udogodnień socjalnych
Cel: Zapewnienie, że marynarze pracujący na statku będą mieli dostęp do umiejscowionych na lądzie udogodnień socjalnych
1. Każdy Członek zapewni, że umiejscowione na lądzie udogodnienia socjalne, tam gdzie istnieją,
będą łatwo dostępne. Członek będzie również promował rozwój udogodnień, takich jak te
wymienione w Kodeksie, w wyznaczonych portach w celu zapewnienia marynarzom na statkach
przebywających w jego portach dostępu do odpowiednich udogodnień i usług socjalnych.
2. Obowiązki każdego Członka w zakresie umiejscowionych na lądzie udogodnień takich jak obiekty
socjalne, zdrowotne, kulturalne i rekreacyjne, określone są w Kodeksie.
Norma A4.4 – Dostęp do umiejscowionych na lądzie udogodnień socjalnych
1. Każdy Członek będzie wymagał by, tam gdzie na jego terytorium występują obiekty socjalne, były
one udostępnione do użytku wszystkich marynarzy, niezależnie od ich narodowości, rasy, koloru
skóry, płci, religii, poglądów politycznych lub pochodzenia społecznego i niezależnie od państwa
bandery statku, na którym są zatrudnieni lub zaangażowani do pracy.
2. Każdy Członek będzie promował rozwój udogodnień służących zdrowiu i dobremu samopoczuciu
w odpowiednich portach kraju i określi, po konsultacji z zainteresowanymi organizacjami armatorów
i marynarzy, które porty należy uważać za odpowiednie.
3. Każdy Członek będzie zachęcał do ustanawiania komisji, które będą regularnie kontrolować
udogodnienia służące zdrowiu i dobremu samopoczuciu w celu zagwarantowania, że są one
odpowiednie w świetle zmian w potrzebach marynarzy wynikających z postępu w zakresie techniki i
działań operacyjnych w przemyśle okrętowym.
Wytyczna B4.4 – Dostęp do umiejscowionych na lądzie udogodnień służących zdrowiu i dobremu samopoczuciu
Wytyczna B4.4.1 – Obowiązki Członków
1. Każdy Członek powinien:
(a) podejmować kroki w celu zagwarantowania, że w wyznaczonych portach zapewnione będą do
użytku marynarzy obiekty i usługi socjalne i że zapewniona będzie odpowiednia ochrona dla
marynarzy korzystających z nich; oraz
(b) brać pod uwagę w czasie podejmowania tego typu kroków szczególne potrzeby marynarzy,
zwłaszcza gdy przebywają w obcych krajach i w strefach wojennych, odnośnie do ich
bezpieczeństwa, zdrowia i aktywności w czasie wolnym.
2. W porozumieniach dotyczących nadzoru nad obiektami socjalnymi powinny uczestniczyć
zainteresowane przedstawicielskie organizacje armatorów i marynarzy.
3. Każdy Członek powinien podejmować kroki służące przyspieszeniu wolnej wymiany pomiędzy
statkami, centralnymi agencjami ds. zaopatrzenia i obiektami socjalnymi materiałów takich jak filmy,
książki, gazety i sprzęt sportowy do wykorzystania przez marynarzy na statkach i w obiektach
znajdujących się na lądzie.
4. Członkowie powinni współpracować w celu promowania działań służących zdrowiu i dobremu
samopoczuciu marynarzy na morzu i w porcie. Taka współpraca powinna obejmować:
(a) konsultacje pomiędzy właściwymi władzami zmierzające do zapewnienia i poprawy
wykorzystywanych przez marynarzy udogodnień socjalnych, zarówno w portach jak i na
statkach;
(b) porozumienia w sprawie łączenia zasobów i wspólnego zapewniania udogodnień socjalnych
w głównych portach w celu uniknięcia niepotrzebnego powielania tych obiektów;
(c) organizację międzynarodowych zawodów sportowych i zachęcanie marynarzy do aktywności
sportowej; oraz
(d) organizację międzynarodowych seminariów na temat potrzeb socjalnych marynarzy i ich
zaspokajania na morzu i w porcie.
Wytyczna B4.4.2 –Udogodnienia służące zdrowiu i dobremu samopoczuciu znajdujące się w portach
1. Każdy Członek powinien zapewnić lub zagwarantować zapewnienie takich obiektów socjalnych,
jakie będą potrzebne, w odpowiednich portach kraju.
2. Udogodnienia socjalne powinny zostać zapewnione, zgodnie z krajowymi warunkami i praktyką,
przez jeden lub więcej następujących podmiotów:
(a) publiczne urzędy;
(b) zainteresowane organizacje armatorów i marynarzy na mocy układów zbiorowych pracy lub
innych porozumień; oraz
(c) organizacje wolontariackie.
3. W portach powinny zostać założone lub rozwinięte niezbędne udogodnienia socjalne i rekreacyjne.
Powinny się do nich zaliczać:
(a) pomieszczenia do spotkań i rekreacji odpowiednio do potrzeb;
(b) obiekty sportowe i obiekty otwarte, które mogą być wykorzystane do organizacji zawodów;
(c) obiekty edukacyjne; oraz
(d) tam gdzie to właściwe, obiekty umożliwiające odbywanie praktyk religijnych i uzyskiwanie
porad osobistych.
4. Wspomniane obiekty i pomieszczenia można zapewnić marynarzom poprzez udostępnienie dla
celów zaspokojenia ich potrzeb obiektów i pomieszczeń przeznaczonych do bardziej ogólnego
użytku.
5. W przypadku, gdy wielu marynarzy o rożnych narodowościach potrzebuje takich obiektów jak
hotele, kluby i obiekty sportowe w konkretnym porcie, właściwe władze lub organizacje z krajów
pochodzenia marynarzy i państw bandery, jak również zainteresowane międzynarodowe
stowarzyszenia, powinny się konsultować i współpracować z właściwymi organami i organizacjami z
kraju, w którym umiejscowiony jest port i ze sobą z myślą o połączeniu zasobów i uniknięciu
niepotrzebnego powielenia.
6. Tam, gdzie istnieje taka potrzeba powinny być dostępne dla marynarzy hotele i schroniska.
Powinny one zapewniać udogodnienia na poziomie zapewnionym w dobrej klasy hotelach i powinny
być, tam gdzie to możliwe, umiejscowione w dobrej okolicy z dala od doków. Takie hotele lub
schroniska powinny podlegać odpowiedniemu nadzorowi, a wysokość opłat powinna być na
rozsądnym poziomie i, tam gdzie to konieczne i możliwe, powinno być zapewnione zakwaterowanie
dla rodzin marynarzy.
7. Wspomniane obiekty zapewniające zakwaterowanie powinny być otwarte dla wszystkich
marynarzy, niezależnie od ich narodowości, rasy, koloru skóry, płci, religii, poglądów politycznych
lub pochodzenia społecznego i niezależnie od państwa bandery statku, na którym są zatrudnieni lub
zaangażowani do pracy. Bez naruszania niniejszej zasady może się okazać konieczne zapewnienie w
pewnych portach kilku rodzajów obiektów o porównywalnym standardzie, ale przystosowanych do
zwyczajów i potrzeb różnych grup marynarzy.
8. Powinny zostać podjęte kroki w celu zagwarantowania, że w obiektach świadczących marynarzom
usługi służące ich zdrowiu i dobremu samopoczuciu pracować będą osoby do tego celu technicznie
kompetentne.
Wytyczna B4.4.3 – Rady do spraw udogodnień socjalnych
1. Powinny być ustanowione rady do spraw udogodnień socjalnych na poziomie portu, regionalnym
lub krajowym, w zależności od potrzeb. Do ich funkcji powinno zaliczać się:
(a) kontrolę w zakresie adekwatności do potrzeb istniejących obiektów socjalnych i
monitorowanie zapotrzebowania na dostarczenie dodatkowych obiektów lub wycofanie z
użycia istniejących; oraz
(b) pomoc i poradę dla tych, którzy są odpowiedzialni za zapewnianie obiektów socjalnych i ich
koordynację.
2. Rady do spraw udogodnień socjalnych marynarzy powinny mieć wśród swoich członków
reprezentantów organizacji armatorów i marynarzy, właściwe władze i, tam gdzie to właściwe,
organizacje wolontariackie i organizacje zajmujące się kwestiami socjalnymi.
3. W pracy rad do spraw udogodnień socjalnych działających na poziomie portu, regionalnym i
krajowym, powinni, zgodnie z prawami krajowymi i przepisami, uczestniczyć konsule krajów
posiadających flotę morską i lokalni przedstawiciele zagranicznych rad do spraw udogodnień
socjalnych.
Wytyczna B4.4.4 – Finansowanie udogodnień socjalnych
1. Zgodnie z krajowymi warunkami i praktyką wsparcie finansowe dla udogodnień socjalnych
powinno pochodzić z jednego lub większej liczby spośród następujących źródeł:
(a) dotacje z funduszy publicznych;
(b) cła i inne należności związane z działalnością morską;
(c) dobrowolne wpłaty od armatorów, marynarzy lub ich organizacji; oraz
(d) dobrowolne wpłaty z innych źródeł.
2. Tam gdzie nakładane są podatki i inne obciążenia służące sfinansowaniu usług socjalnych powinny
być one wykorzystane tylko do celów, dla których są pobierane.
Wytyczna B.4.5 – Rozpowszechnianie informacji i udogodnienia
1. Powinno się rozpowszechniać wśród marynarzy informacje na temat obiektów przeznaczonych do
powszechnego użytku umiejscowionych w portach, szczególnie obiektów stanowiących element sieci
transportowej, socjalnych, rozrywkowych i edukacyjnych oraz miejsc kultu, jak również obiektów
przeznaczonych szczególnie dla marynarzy.
2. Powinny być dostępne odpowiednie środki transportu po umiarkowanych cenach i w rozsądnych
godzinach w celu umożliwienia marynarzom dotarcia do obszarów miejskich z dogodnych lokalizacji
w porcie.
3. Właściwa władza powinna podjąć wszelkie odpowiednie kroki w celu powiadomienia armatorów i
marynarzy przybywających do portu o wszelkich specjalnych prawach i opłatach celnych, których
niewypełnienie może zagrozić ich wolności.
4. Właściwa władza powinna zapewnić na obszarach portowych i drogach dostępu odpowiednie
oświetlenie, oznakowanie i regularne patrole dla ochrony marynarzy.
Wytyczna B4.4.6 – Marynarze w porcie zagranicznym
1. W celu ochrony marynarzy przebywających w portach zagranicznych powinny być podjęte kroki
ułatwiające:
(a) dostęp do konsulów państwa narodowości i państwa zamieszkania marynarzy; oraz
(b) efektywną współpracę pomiędzy konsulami i lokalnymi lub krajowymi władzami.
2. Marynarze zatrzymani przez władze w porcie zagranicznym powinni zostać bezzwłocznie poddani
odpowiednim procedurom prawnym i powinna im być zapewniona odpowiednia ochrona konsularna.
3. Jeśli marynarz zostaje z jakiegoś powodu zatrzymany przez władze na terytorium Członka,
właściwa władza powinna, jeśli marynarz o to poprosi, natychmiast poinformować o tym fakcie
państwo bandery i państwo narodowości marynarza. Właściwa władza powinna bezzwłocznie
poinformować marynarza o możliwości złożenia takiej prośby. Państwo narodowości marynarza
powinno bezzwłocznie powiadomić najbliższych marynarza. Właściwa władza powinna zezwolić
urzędnikom konsularnym tych państw na natychmiastowy kontakt osobisty z marynarzem i regularne
wizyty przez cały czas przebywania marynarza w areszcie.
4. Każdy Członek powinien podjąć kroki, gdy jest konieczne, w celu zapewnienia marynarzom
ochrony przed agresją i innymi niezgodnymi z prawem działaniami w czasie gdy statki przebywają na
jego wodach terytorialnych, a szczególnie na wejściach do portu.
5. Powinny być poczynione wszelkie wysiłki przez osoby odpowiedzialne za tę kwestię w porcie i na
statku w celu ułatwienia marynarzom uzyskania urlopu tak szybko jak to możliwe po zawinięciu
statku do portu.