PREAMBUŁA
Konferencja Ogólna Międzynarodowej Organizacji Pracy,
Zwołana w Genewie przez Radę Administracyjną Międzynarodowego Biura Pracy i zebrana tam w
dniu 7 lutego 2006 na dziewięćdziesiątej czwartej sesji,
Pragnąc stworzyć jednolity, spójny akt prawny zawierający w możliwie najszerszym zakresie
wszystkie aktualne normy istniejących międzynarodowych konwencji i zaleceń dotyczących pracy na
morzu, jak również podstawowych zasad, które zawarte zostały w innych międzynarodowych
Konwencjach o pracy, w szczególności:
– Konwencji Nr 29 dotyczącej pracy przymusowej lub obowiązkowej z 1930 r. ;
– Konwencji Nr 87 dotyczącej wolności związkowej i ochrony praw związkowych z 1948 r.;
– Konwencji Nr 98 dotyczącej stosowania zasad prawa organizowania się i rokowań zbiorowych z
1949 r.;
– Konwencji Nr 100 dotyczącej jednakowego wynagrodzenia dla pracujących mężczyzn i kobiet za
pracę jednakowej wartości z 1951 r.;
– Konwencji Nr 105 dotyczącej zniesienia pracy przymusowej z 1957 r.;
– Konwencji Nr 111 dotyczącej dyskryminacji w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu z
1958 r.;
– Konwencji Nr 138 dotyczącej najniższego wieku dopuszczenia do zatrudnienia z 1973 r.;
– Konwencji Nr 182 dotyczącej zakazu i natychmiastowych działań na rzecz eliminowania
najgorszych form pracy dzieci z 1999 r.; oraz
Biorąc pod uwagę podstawowy mandat Organizacji, którym jest promowanie godnych warunków
pracy, oraz
Odwołując się do Deklaracji MOP dotyczącej fundamentalnych zasad i praw w pracy z 1998 r., oraz
Biorąc pod uwagę także, że marynarze objęci są postanowieniami innych dokumentów MOP i
posiadają inne prawa ustanowione jako podstawowe prawa i wolności dotyczące wszystkich osób,
oraz
Biorąc pod uwagę fakt, że ze względu na globalną naturę transportu morskiego marynarze potrzebują
szczególnej ochrony, oraz
Biorąc pod uwagę międzynarodowe normy bezpieczeństwa statków, bezpieczeństwa osób i
zarządzania bezpieczną eksploatacją statków określone w Międzynarodowej konwencji o
bezpieczeństwie życia na morzu z 1974 r., wraz z późniejszymi poprawkami, w Konwencji w sprawie
międzynarodowych przepisów o zapobieganiu zderzeniom na morzu z 1972 r., wraz z późniejszymi
poprawkami, w wymogach dotyczących szkolenia i kompetencji marynarzy w Międzynarodowej
konwencji o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania im świadectw oraz
pełnienia wacht z 1978 r., wraz z późniejszymi poprawkami, oraz
Biorąc pod uwagę, że Konwencja Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z 1982 r. ustanawia
ogólne ramy prawne dla wszelkiej działalności na oceanach i morzach i ma strategiczne znaczenie
jako baza dla narodowych, regionalnych i globalnych działań i współpracy w sektorze morskim oraz
że istnieje potrzeba podtrzymania jej integralności, oraz
Biorąc pod uwagę, że Artykuł 94 Konwencji Organizacji Narodów Zjednoczonych o Prawie Morza z
1982 r., ustanawia obowiązki państwa bandery odnośnie do, między innymi, warunków pracy, składu
osobowego załóg oraz kwestii społecznych na statkach podnoszących jego banderę, oraz
Biorąc pod uwagę ustęp 8 artykułu 19 Konstytucji Międzynarodowej Organizacji Pracy, który
stwierdza, że w żadnym razie uchwalenie jakiejkolwiek konwencji lub zalecenia przez Konferencję
lub ratyfikowanie konwencji przez Członka nie może mieć wpływu na żadną ustawę, decyzję,
zwyczaj lub układ zapewniający zainteresowanym pracownikom bardziej korzystne warunki aniżeli
te, które przewiduje konwencja lub zalecenie,
Postanawiając, że nowy dokument powinien być zaprojektowany w taki sposób, by zyskać możliwie
najszerszą akceptację rządów, armatorów i marynarzy stosujących się do zasad godnej pracy, że
powinien stwarzać możliwość jego szybkiego uaktualniania oraz skutecznego wdrożenia,
Podjąwszy decyzję o przyjęciu niektórych wniosków na rzecz realizacji takiego aktu prawnego, który
jest jedynym przedmiotem obrad sesji oraz
Postanowiwszy, że wnioski te zostaną ujęte w formę międzynarodowej konwencji,
przyjmuje w dniu dwudziestego trzeciego lutego roku dwa tysiące szóstego następującą Konwencję,
która otrzymuje nazwę Konwencja o pracy na morzu z 2006 r.