ZOBOWIĄZANIA OGÓLNE
ARTYKUŁ I
1. Każdy Członek, który ratyfikuje niniejszą Konwencję, zobowiązuje się w pełni przestrzegać jej
postanowień w sposób określony w Artykule VI w celu zabezpieczenia praw marynarzy do
zatrudnienia na godnych warunkach.
2. Członkowie będą ze sobą współpracować w celu skutecznego wdrożenia i egzekwowania
niniejszej Konwencji.
DEFINICJE I ZAKRES ZASTOSOWANIA
ARTYKUŁ II
1. Dla celów niniejszej Konwencji i o ile konkretne przepisy nie będą stanowiły inaczej, określenia:
(a) właściwa władza oznacza ministra, departament rządowy lub inne władze uprawnione do
wydawania i wprowadzania w życie przepisów, zarządzeń i innych instrukcji mających
moc prawną w odniesieniu do przedmiotu danego postanowienia;
(b) deklaracja zgodności oznacza deklarację, o której mówi Prawidło 5.1.3;
(c) tonaż brutto oznacza tonaż brutto obliczony zgodnie z przepisami dotyczącymi
pomierzania zawartymi w Załączniku I do Międzynarodowej konwencji w sprawie
pomierzania statków z 1969 r., lub jakiejkolwiek późniejszej konwencji w tej sprawie; dla
statków objętych tymczasowym planem pomierzania przyjętym przez Międzynarodową
Organizację Morską całkowity tonaż określony jest zgodnie z kolumną UWAGI
Międzynarodowego świadectwa pomiarowego (1969 r.);
(d) morski certyfikat pracy oznacza certyfikat, o którym jest mowa w Prawidle 5.1.3;
(e) wymagania niniejszej Konwencji oznacza wymagania zawarte w niniejszych Artykułach i
w Prawidłach oraz części A Kodeksu niniejszej Konwencji;
(f) marynarz oznacza każdą osobę zatrudnioną, zaangażowaną lub pracującą w jakimkolwiek
charakterze na statku, do którego odnosi się niniejsza Konwencja;
(g) marynarska umowa o pracę obejmuje zarówno umowę o pracę, jak też artykuły umowy;
(h) nabór marynarzy i służby pośrednictwa pracy oznaczają każdą osobę, spółkę, instytucję,
agencję lub inną organizację, w sektorze publicznym lub prywatnym, która zajmuje się
naborem marynarzy w imieniu armatorów lub kierowaniem marynarzy do armatorów;
(i) statek oznacza statek inny niż ten, który pływa wyłącznie na wodach śródlądowych,
wodach osłoniętych lub wodach do nich przyległych lub na obszarach, gdzie obowiązują
przepisy portowe;
(j) armator oznacza właściciela lub inną organizację lub osobę, taką jak menedżer, agent lub
osoba wynajmująca statek, która przejęła od właściciela odpowiedzialność za
funkcjonowanie statku i która, przyjmując taką odpowiedzialność, zgodziła się przejąć
obowiązki nałożone na armatorów zgodnie z niniejszą Konwencją, bez względu na to, czy
jakakolwiek inna organizacja lub osoba wypełnia pewne obowiązki w imieniu armatora.
2. O ile nie zostanie wyraźnie stwierdzone inaczej niniejsza Konwencja dotyczy wszystkich
marynarzy.
3. W przypadku wątpliwości dotyczących tego, czy pewne kategorie osób można uważać za
marynarzy dla celów niniejszej Konwencji, kwestia ta zostanie rozstrzygnięta przez właściwą władzę
działającą na terytorium Członków po konsultacji z zainteresowanymi tą kwestią organizacjami
armatorów i marynarzy.
4. O ile nie zostanie stwierdzone inaczej, niniejsza Konwencja dotyczy wszystkich statków,
stanowiących własność publiczną lub prywatną, których przeznaczeniem jest działalność
gospodarcza, innych niż statki wykorzystywane do połowu lub podobnych rodzajów działalności i
statków o tradycyjnej budowie takich jak „dau” lub dżonki. Niniejsza Konwencja nie dotyczy
okrętów wojennych lub statków pomocniczych marynarki wojennej.
5. W przypadku wątpliwości czy niniejsza Konwencja dotyczy danego statku lub określonej kategorii
statków, kwestia ta zostanie określona przez właściwą władzę każdego Członka po konsultacji z
organizacjami zainteresowanych armatorów i marynarzy.
6. Tam, gdzie właściwa władza uzna, że nie byłoby rozsądne lub praktyczne zastosowanie pewnych
elementów Kodeksu, o którym mowa w Artykule VI, ustęp 1, do danego statku lub konkretnej
kategorii statków podnoszących banderę Członka, odpowiednie postanowienia Kodeksu nie będą
miały zastosowania w zakresie, w którym dana kwestia regulowana jest odmiennie przez prawo
krajowe bądź układy zbiorowe pracy lub inne dokumenty. Przyjęcie takiego stanowiska wymaga
konsultacji z zainteresowanymi organizacjami armatorów i marynarzy i może dotyczyć tylko statków
o tonażu brutto mniejszym niż 200 ton, nie odbywających podróży międzynarodowych.
7. O każdym wyłączeniu, o którym mowa w punktach 3 lub 5 lub 6 niniejszego Artykułu Członek
poinformuje Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy, który powiadomi Członków
Organizacji.
8. O ile nie zostanie stwierdzone inaczej, odniesienia do niniejszej Konwencji są jednocześnie
odniesieniami do Prawideł i Kodeksu.
FUNDAMENTALNE PRAWA I ZASADY
Artykuł III
Każdy Członek upewni się, że przepisy prawne obowiązujące na jego terytorium respektują, w
kontekście niniejszej Konwencji, podstawowe prawa do:
(a) wolności zrzeszania się i skutecznego uznania prawa do negocjacji zbiorowych;
(b) eliminacji wszystkich form pracy przymusowej lub obowiązkowej;
(c) skutecznej likwidacji pracy dzieci; i
(d) likwidacji dyskryminacji w dziedzinie zatrudnienia i wykonywania zawodu.
ZATRUDNIENIE MARYNARZY I PRAWA SPOŁECZNE
Artykuł IV
1. Każdy marynarz ma prawo do bezpiecznego miejsca pracy, które spełnia normy bezpieczeństwa.
2. Każdy marynarz ma prawo do sprawiedliwych warunków zatrudnienia.
3. Każdy marynarz ma prawo do godnych warunków życia i pracy na statku.
4.Każdy marynarz ma prawo do ochrony zdrowia, opieki medycznej, opieki społecznej i innych form
ochrony socjalnej.
5. Każdy Członek zapewni, w granicach swojej jurysdykcji, że prawa marynarzy w zakresie
warunków zatrudnienia oraz ich prawa socjalne określone w poprzednich ustępach niniejszego
Artykułu są w pełni wprowadzone w życie zgodnie z wymogami Konwencji. O ile nie zostanie to
inaczej stwierdzone w Konwencji, takie wprowadzenie w życie może być osiągnięte poprzez krajowe
przepisy prawne, poprzez układy zbiorowe pracy lub inne stosowane środki bądź praktykę.
ODPOWIEDZIALNOŚĆ W ZAKRESIE WDRAŻANIA I EGZEKWOWANIA
Artykuł V
1. Każdy Członek wdroży i egzekwować będzie przepisy prawne lub inne rozwiązania, które przyjął
w celu wypełnienia zobowiązań wynikających z niniejszej Konwencji w odniesieniu do statków i
marynarzy podlegających jego jurysdykcji.
2. Każdy Członek będzie efektywnie sprawować jurysdykcję i kontrolę nad statkami podnoszącymi
jego banderę, ustanawiając system zapewniający stosowanie się do wymagań niniejszej Konwencji,
włączając w to regularne inspekcje, sprawozdania, monitoring i postępowanie prawne zgodnie z
mającymi zastosowanie przepisami prawa.
3. Każdy Członek zapewni, że statki podnoszące jego banderę będą posiadać morski certyfikat pracy i
deklarację zgodności wymagane przez niniejszą Konwencję.
4. Statek, do którego odnosi się niniejsza Konwencja, może, zgodnie z prawem międzynarodowym,
zostać poddany inspekcji przez Członka innego niż państwo bandery, gdy statek znajduje się w
jednym z jego portów, w celu stwierdzenia czy statek spełnia wymagania niniejszej Konwencji.
5. Każdy Członek będzie skutecznie sprawował swą jurysdykcję i kontrolę nad służbami naboru i
pośrednictwa pracy marynarzy, jeśli takowe działają na jego terytorium.
6. Każdy Członek zabroni działań stanowiących naruszenie wymagań niniejszej Konwencji i
ustanowi, zgodnie z prawem międzynarodowym, stosowne sankcje lub nakazy powzięcia środków
zaradczych zgodnie z obowiązującymi na jego terytorium prawami, które są odpowiednie do
zapobiegania aktom naruszenia.
7. Każdy Członek będzie wypełniać obowiązki wynikające z niniejszej Konwencji w sposób, który
zapewni, że statki podnoszące banderę jakiegokolwiek państwa, które nie ratyfikowało niniejszej
Konwencji, nie będą traktowane lepiej niż podnoszące banderę kraju, który ją ratyfikował.
PRAWIDŁA ORAZ CZĘŚCI A I B KODEKSU
ARTYKUŁ VI
1. Prawidła i postanowienia Części A Kodeksu są obowiązkowe. Postanowienia części B Kodeksu
nie są obowiązkowe.
2. Każdy Członek podejmuje się przestrzegania praw i zasad zawartych w Prawidłach i wdrożenia
każdego Prawidła w sposób określony w odpowiednich postanowieniach Części A Kodeksu. Ponadto
Członek rozpatrzy należycie wdrożenie swoich obowiązków w sposób określony w Części B
Kodeksu.
3. Członek, nie będący w stanie wdrożyć praw i zasad w sposób przewidziany w Części A Kodeksu
może, o ile Konwencja nie stanowi inaczej, wdrożyć Część A za pomocą przepisów prawa lub innych
rozwiązań, które są zasadniczo równoważne z postanowieniami Części A.
4. Dla wyłącznego celu ustępu 3 niniejszego Artykułu, każde prawo, przepis, układ zbiorowy pracy
lub inne rozwiązanie będzie uważane za zasadniczo równoważne, w kontekście niniejszej Konwencji,
jeśli Członek upewni się, że:
(a) prowadzi do pełnego osiągnięcia ogólnego przedmiotu i celu postanowienia lub postanowień
Części A Kodeksu; oraz
(b) spełnia odnośne postanowienie lub postanowienia Części A Kodeksu.
KONSULTACJE Z ORGANIZACJAMI ARMATORÓW I MARYNARZY
Artykuł VII
Jakiekolwiek odstępstwo, wyłączenie lub inne elastyczne stosowanie niniejszej Konwencji, w
odniesieniu do którego Konwencja wymaga konsultacji z organizacjami armatorów i marynarzy
może, w przypadkach gdy reprezentatywne organizacje armatorów lub marynarzy nie istnieją na
terytorium Członka, nastąpić tylko poprzez konsultację z Komitetem, o którym mowa w Artykule
XIII.
WEJŚCIE W ŻYCIE
Artykuł VIII
1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie poinformowany o formalnych
ratyfikacjach niniejszej Konwencji w celu ich zarejestrowania.
2. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków Międzynarodowej Organizacji
Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego.
3. Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia zarejestrowania
przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji zgłoszonej przez 30 Członków, których łączny udział w
całkowitym światowym tonażu brutto statków wynosi co najmniej 33 procent.
4. Następnie Konwencja wejdzie w życie w stosunku do każdego członka po upływie dwunastu
miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.
WYPOWIEDZENIE
Artykuł IX
1. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją wypowiedzieć po upływie
dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w życie, aktem przekazanym Dyrektorowi
Generalnemu Międzynarodowego Biura Pracy i przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to
nabiera mocy dopiero po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.
2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, a który w ciągu jednego roku po upływie
dziesięcioletniego okresu, o którym mowa w ustępie 1 niniejszego Artykułu nie skorzysta z prawa
wypowiedzenia określonego w niniejszym artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej
Konwencji na następne dziesięć lat i następnie będzie mógł ją wypowiedzieć po upływie każdego
kolejnego dziesięcioletniego okresu, z zachowaniem warunków określonych w niniejszym Artykule.
SKUTEK WEJŚCIA W ŻYCIE
Artykuł X
Niniejsza Konwencja rewiduje następujące Konwencje:
Konwencja Nr 7 dotycząca najniższego wieku dopuszczania dzieci do pracy w marynarce z 1920 r.
Konwencja Nr 8 dotycząca odszkodowania na wypadek bezrobocia z powodu rozbicia się statku z
1920 r.
Konwencja Nr 9 dotycząca pośrednictwa pracy dla marynarzy z 1920 r.
Konwencja Nr 16 dotycząca obowiązkowych oględzin lekarskich dzieci i młodocianych
zatrudnionych na statkach z 1921 r.
7
Konwencja Nr 22 dotycząca umowy najmu marynarzy z 1926 r.
Konwencja Nr 23 dotycząca repatriacji marynarzy z 1926 r.
Konwencja Nr 53 dotycząca minimalnych kwalifikacji zawodowych kapitanów i oficerów marynarki
handlowej z 1936 r.
Konwencja Nr 54 dotycząca płatnych urlopów dla marynarzy z 1936 r.
Konwencja Nr 55 dotycząca obowiązków armatora w razie choroby, wypadku lub śmierci marynarzy
z 1936 r.
Konwencja Nr 56 dotycząca ubezpieczenia marynarzy na wypadek choroby z 1936 r.
Konwencja Nr 57 dotycząca czasu pracy na statkach i stanu załogi z 1936 r.
Konwencja Nr 58 dotycząca najniższego wieku dopuszczania dzieci do pracy w marynarce
(zrewidowana) z 1936 r.
Konwencja Nr 68 dotycząca zaopatrzenia w żywność i służby wyżywienia załóg na statkach z 1946 r.
Konwencja Nr 69 dotycząca świadectwa kwalifikacyjnego kucharzy okrętowych z 1946 r.
Konwencja Nr 70 dotycząca zabezpieczenia społecznego marynarzy z 1946 r.
Konwencja Nr 72 dotycząca płatnych urlopów dla marynarzy z 1946 r.
Konwencja Nr 73 dotycząca badania lekarskiego marynarzy z 1946 r.
Konwencja Nr 74 dotycząca świadectw kwalifikacyjnych starszych marynarzy z 1946 r.
Konwencja Nr 75 dotycząca zakwaterowania załóg statków z 1946 r.
Konwencja Nr 76 dotycząca zarobków, czasu pracy i stanu załogi na statkach z 1946 r.
Konwencja Nr 91 dotycząca płatnych urlopów marynarzy (zrewidowana) z 1949 r.
Konwencja Nr 92 dotycząca pomieszczenia załogi na statku (zrewidowana) z 1949 r.
Konwencja Nr 93 dotycząca zarobków, czasu pracy i stanu załogi na statkach (zrewidowana), 1949 r.
Konwencja Nr 109 dotycząca zarobków, czasu pracy i stanu załogi na statkach (zrewidowana),1958 r.
Konwencja Nr 133 dotycząca pomieszczenia załogi na statku (postanowienia uzupełniające) z 1970 r.
Konwencja Nr 134 dotycząca zapobiegania wypadkom marynarzy przy pracy z 1970 r.
Konwencja Nr 145 dotycząca ciągłości zatrudnienia marynarzy z 1976 r.
Konwencja Nr 146 dotycząca corocznego płatnego urlopu dla marynarzy z 1976 r.
Konwencja Nr 147 dotycząca minimalnych norm na statkach handlowych z 1976 r.
Protokół z 1996 r. do Konwencji Nr 147 dotyczącej minimalnych norm na statkach handlowych z
1976 r.
Konwencja Nr 163 dotycząca udogodnień socjalno-kulturalnych dla marynarzy na morzu i w porcie z
1987 r.
Konwencja Nr 164 dotycząca ochrony zdrowia i opieki medycznej marynarzy z 1987 r. Konwencja
Nr 165 dotycząca zabezpieczenia społecznego marynarzy (zrewidowana) z 1987r.
Konwencja Nr 166 dotycząca repatriacji marynarzy (zrewidowana) 1987 r.
Konwencja Nr 178 dotycząca inspekcji warunków pracy i życia marynarzy z 1996 r.
Konwencja Nr 179 dotycząca rekrutacji i zatrudnienia marynarzy z 1996 r.
Konwencja Nr 180 dotycząca czasu pracy i stanu załogi na statkach z 1996 r.
FUNKCJE DEPOZYTARIUSZA
Artykuł XI
1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy poinformuje wszystkich Członków
Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu wszystkich dokumentów ratyfikacyjnych,
przyjęcia i wypowiedzenia, o którym zostanie poinformowany przez Członków Organizacji.
2. Gdy warunki zawarte w ustępie 3 Artykułu VIII zostaną spełnione, Dyrektor Generalny zwróci
uwagę Członków Organizacji na datę wejścia w życie Konwencji.
Artykuł XII
Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli Sekretarzowi Generalnemu Organizacji
Narodów Zjednoczonych, w celu zarejestrowania, zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów
Zjednoczonych, wyczerpujących informacji o wszystkich dokumentach ratyfikacyjnych, przyjęcia i
wypowiedzenia, które zarejestrował zgodnie z niniejszą Konwencją.
SPECJALNY KOMITET TRÓJSTRONNY
Artykuł XIII
1. Rada Administracyjna Międzynarodowego Biura Pracy będzie dokonywać ciągłej oceny
funkcjonowania niniejszej Konwencji, powołując w tym celu komitet posiadający specjalne
kompetencje w zakresie norm dotyczących pracy na morzu.
2. Komitet zajmujący się kwestiami związanymi z funkcjonowaniem niniejszej Konwencji będzie się
składał z dwóch reprezentantów nominowanych przez rząd każdego Członka, który ratyfikował
niniejszą Konwencję oraz reprezentantów armatorów i marynarzy, wyznaczonych przez Radę
Administracyjną po konsultacji ze Wspólną Połączoną Komisją Morską.
3. Rządowi przedstawiciele Członków, którzy nie ratyfikowali jeszcze niniejszej Konwencji, mogą
uczestniczyć w pracach Komitetu, ale nie będą mieli prawa uczestniczyć w głosowaniu dotyczącym
jakiejkolwiek kwestii rozważanej w związku z niniejszą Konwencją. Rada Administracyjna może
zaprosić inne organizacje lub podmioty do wyznaczenia przedstawicieli, którzy będą uczestniczyć w
obradach Komitetu w charakterze obserwatorów.
4. Głosy każdego przedstawiciela armatorów i marynarzy, uczestniczącego w obradach Komitetu,
będą ważone w taki sposób, by zapewnić zarówno grupie armatorów, jak też grupie marynarzy,
połowę siły głosu całkowitej liczby rządów reprezentowanych na obradach i upoważnionych do
głosu.
POPRAWKI DO NINIEJSZEJ KONWENCJI
Artykuł XIV
1. Poprawki do każdego z postanowień niniejszej Konwencji mogą zostać przyjęte przez Konferencję
Ogólną Międzynarodowej Organizacji Pracy w ramach artykułu 19 Konstytucji Międzynarodowej
Organizacji Pracy oraz reguł i procedur Organizacji dotyczących przyjmowania Konwencji.
Poprawki do kodeksu mogą zostać również przyjęte zgodnie z procedurami określonymi w Artykule
XV.
2. W przypadku Członków, których ratyfikacje niniejszej Konwencji zostały zarejestrowane przed
przyjęciem poprawki, tekst poprawki zostanie im przekazany do ratyfikacji.
3. W przypadku innych Członków Organizacji poprawiony tekst Konwencji zostanie im przekazany
do ratyfikacji zgodnie z artykułem 19 Konstytucji.
4. Poprawka będzie uważana za przyjętą w dniu, w którym zostaną zarejestrowane ratyfikacje
poprawki lub poprawionej Konwencji, w zależności od przypadku, przez co najmniej 30 Członków z
łącznym udziałem w światowym tonażu brutto statków w wysokości co najmniej 33 procent.
5. Poprawka przyjęta w ramach artykułu 19 Konstytucji będzie wiążąca jedynie dla tych Członków
Organizacji, których ratyfikacje zostały zarejestrowane przez Dyrektora Generalnego
Międzynarodowego Biura Pracy.
6. W przypadku każdego Członka, o którym mowa w ustępie 2 niniejszego Artykułu poprawka
wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty przyjęcia poprawki, o którym mowa w
ustępie 4 niniejszego Artykułu lub po upływie dwunastu miesięcy od daty zarejestrowania ratyfikacji
poprawki, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.
7. Z zastrzeżeniem ustępu 9 niniejszego Artykułu, w przypadku Członków wymienionych w ustępie 3
niniejszego Artykułu poprawiona Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od daty
przyjęcia poprawki, o której mowa w ustępie 4 niniejszego Artykułu lub po upływie dwunastu
miesięcy od daty zarejestrowania ich ratyfikacji Konwencji, w zależności od tego, która z tych dat
jest późniejsza.
8. Członków, których ratyfikacja niniejszej Konwencji została zarejestrowana przed przyjęciem
poprawki, ale którzy nie ratyfikowali poprawki, niniejsza Konwencja będzie obowiązywać bez
poprawki.
9. Każdy Członek, którego ratyfikacja niniejszej Konwencji zostanie zarejestrowana po przyjęciu
poprawki, ale przed datą, o której mowa ustęp 4 niniejszego Artykułu może, w deklaracji
towarzyszącej dokumentowi ratyfikacyjnemu, sprecyzować, że ratyfikacja dotyczy Konwencji bez
poprawki. W przypadku ratyfikacji zawierającej taką deklarację, Konwencja zacznie obowiązywać
danego Członka 12 miesięcy po dacie rejestracji ratyfikacji. Jeśli dokumentowi ratyfikacyjnemu nie
towarzyszy taka deklaracja lub, jeśli ratyfikacja zostaje zarejestrowana w dniu, o którym wspomina
ustęp 4 lub później, Konwencja zacznie obowiązywać danego Członka po upływie dwunastu
miesięcy od daty zarejestrowania ratyfikacji i, po wejściu w życie zgodnie z ustępem 7 niniejszego
Artykułu, poprawka będzie dla danego Członka wiążąca, o ile nie zostanie w poprawce postanowione
inaczej.
POPRAWKI DO KODEKSU
ARTYKUŁ XV
1. Do Kodeksu można wnosić poprawki albo zgodnie z procedurą określoną w Artykule XIV albo, o
ile nie zostanie w sposób wyraźny postanowione inaczej, zgodnie z procedurą przewidzianą w
niniejszym Artykule.
2. Poprawka do Kodeksu może zostać zaproponowana Dyrektorowi Generalnemu
Międzynarodowego Biura Pracy przez rząd każdego Członka Organizacji lub grupę reprezentantów
Armatorów lub grupę reprezentantów Marynarzy, które zostały wyznaczone na członków Komitetu,
o którym mowa w Artykule XIII. Poprawka proponowana przez rząd musi wcześniej zostać
zaproponowana, lub poparta, przez przynajmniej pięć rządów Członków, którzy ratyfikowali
Konwencję lub przez grupę przedstawicieli Armatorów lub Marynarzy, o których mowa w
niniejszym ustępie.
3. Po stwierdzeniu, że propozycja poprawki spełnia wymagania ustępu 2 niniejszego Artykułu
Dyrektor Generalny bezzwłocznie przekaże propozycję, łącznie z komentarzami lub sugestiami, którą
uzna za stosowną, wszystkim Członkom Organizacji, wraz z zaproszeniem do podzielenia się swoimi
obserwacjami lub sugestiami dotyczącymi propozycji w okresie 6 miesięcy lub w innym okresie
(który nie będzie krótszy niż trzy miesiące i nie dłuższy niż dziewięć miesięcy) określonym przez
Radę Administracyjną.
4. Po zakończeniu okresu, o którym mowa w ustępie 3 niniejszego Artykułu propozycja, której
towarzyszyć będzie podsumowanie uwag i sugestii sformułowanych zgodnie z postanowieniami
niniejszego ustępu, zostanie przekazana Komitetowi do rozważenia na posiedzeniu. Poprawka
zostanie uznana za przyjętą przez Komitet, jeśli:
(a) na posiedzeniu, na którym propozycja będzie rozważana, reprezentowana będzie przynajmniej
połowa rządów Członków, którzy ratyfikowali niniejszą Konwencję; oraz
(b) co najmniej dwie trzecie członków Komitetu zagłosuje za przyjęciem poprawki; oraz
(c) większość ta będzie reprezentować przynajmniej połowę siły głosu rządów, połowę siły głosu
Armatorów i połowę siły głosu marynarzy będących członkami Komitetu zarejestrowanych
na posiedzeniu, na którym propozycja zostanie poddana pod głosowanie.
5. Poprawki przyjęte zgodnie z ustępem 4 niniejszego Artykułu zostaną przedstawione na następnej
sesji Konferencji do zatwierdzenia. Takie zatwierdzenie będzie wymagać większości dwóch trzecich
głosów oddanych przez obecnych delegatów. Jeśli nie uda się uzyskać wspomnianej większości,
propozycja poprawki wróci do Komitetu w celu ponownego jej rozpatrzenia, jeśli Komitet wyrazi
taką wolę.
6. Poprawki zatwierdzone przez Konferencję zostaną notyfikowane przez Dyrektora Generalnego
wszystkim Członkom, których ratyfikacje niniejszej Konwencji zostały zarejestrowane przed datą
zatwierdzenia poprawek przez Konferencję. Tacy Członkowie będą dalej zwani „Członkami
ratyfikującymi”. Notyfikacja poprawek będzie zawierać odniesienie do niniejszego Artykułu i będzie
określać okres, w którym można formalnie zgłaszać brak zgody. Okres ten będzie wynosić dwa lata
od daty notyfikacji, o ile w czasie zatwierdzania poprawek Konferencja nie ustaliła innego okresu,
który musi wynosić przynajmniej jeden rok. Kopia notyfikacji zostanie przekazana innym Członkom
Organizacji do wiadomości.
7. Poprawka zatwierdzona przez Konferencję będzie uznana za przyjętą, o ile, na końcu
wyznaczonego okresu, nie zostały przedstawione Dyrektorowi Generalnemu formalne zgłoszenia
braku zgody od więcej niż 40 procent Członków, którzy ratyfikowali Konwencję i którzy
reprezentują nie mniej niż 40 procent tonażu brutto statków Członków, którzy ratyfikowali
Konwencję.
8. Poprawka uznana za przyjętą wejdzie w życie sześć miesięcy po zakończeniu wyznaczonego
okresu na terytorium wszystkich Członków ratyfikujących, z wyjątkiem tych, którzy formalnie
wyrazili swój brak zgody zgodnie z ustępem 7 niniejszego Artykułu i nie wycofali takiego braku
zgody zgodnie z ustępem 11.
Jednakże:
(a) przed końcem ustalonego okresu każdy Członek ratyfikujący może powiadomić Dyrektora
Generalnego, że poprawka będzie dla niego wiążąca dopiero po późniejszej wyrażonej
notyfikacji jej przyjęcia; oraz
(b) przed datą wejścia w życie poprawki każdy Członek ratyfikujący może powiadomić
Dyrektora Generalnego, że nie wprowadzi w życie poprawki przez wskazany okres.
9. Poprawka, która jest przedmiotem powiadomienia, o którym mowa w ustępie 8(a) niniejszego
Artykułu, wejdzie w życie na terytorium Członka wydającego takie powiadomienie sześć miesięcy po
tym jak Członek ten powiadomił Dyrektora Generalnego o przyjęciu poprawki lub w dniu, w którym
poprawka po raz pierwszy wchodzi w życie, w zależności od tego, która z tych dat jest późniejsza.
10. Okres, o którym mowa w ustępie 8(b) niniejszego Artykułu, nie będzie przekraczał 1 roku od daty
wejścia w życie poprawki lub wykraczał poza taki dłuższy okres, jaki może być wyznaczony przez
Konferencję w chwili zatwierdzania poprawki.
11. Członek, który formalnie zgłosił brak zgody odnośnie do poprawki, może wycofać swój brak
zgody w każdej chwili. Jeśli Dyrektor Generalny otrzyma powiadomienie o takim wycofaniu po tym
jak poprawka weszła w życie, poprawka zacznie obowiązywać danego Członka po upływie sześciu
miesięcy od daty zarejestrowania powiadomienia.
12. Po wejściu poprawki w życie Konwencja może być ratyfikowana tylko w poprawionej formie.
13. W zakresie, w jakim morski certyfikat pracy dotyczy kwestii, które reguluje wprowadzona w
życie poprawka do Konwencji:
(a) Członek, który przyjął poprawkę nie będzie zobowiązany do rozszerzenia korzyści
wynikających z Konwencji w odniesieniu do morskich certyfikatów pracy wydawanych
statkom podnoszącym banderę innego Członka, który:
(i) zgodnie z ustępem 7 niniejszego Artykułu formalnie zgłosił brak zgody odnośnie do
poprawki i nie wycofał takiego braku zgody; lub
(ii) zgodnie z ustępem 8(a) niniejszego Artykułu powiadomił, że przyjęcie przez niego
poprawki zależy od późniejszej wyrażonej notyfikacji i nie przyjął poprawki; oraz
(b) Członek, który przyjął poprawkę rozszerzy korzyści wynikające z Konwencji w
odniesieniu do morskich certyfikatów pracy wydawanych statkom podnoszącym banderę
innego Członka, który powiadomił, zgodnie z ustępem 8(b) niniejszego Artykułu, że nie
wprowadzi w życie poprawki przez okres wyznaczony zgodnie z ustępem 10 niniejszego
Artykułu.
JĘZYKI AUTENTYCZNE
Artykuł XVI
Teksty angielski i francuski niniejszej Konwencji są jednakowo autentyczne.